Riders report MTBA Club wedstrijdje

Gisteren stond ons MTBArnhem Club wedstrijdje op het programma. Vooraf was al duidelijk dat het niet alleen een wedstrijd tegen elkaar zou zijn, maar ook een race tegen het licht zou worden. De opkomst was desondanks prima, dus lof voor iedereen die zichzelf nog even gemotiveerd had. Want uiteindelijk is het bij dit soort activiteiten toch 'hoe meer zielen, hoe meer vreugd'. 

Vervolgens zijn we als één groep redelijk rechtstreeks door het bos naar het wedstrijdparcours gereden. Om onze acties in het bos niet te officieel te maken hadden we besloten om het parcours alleen uit te zetten met strepen op de grond en een tak hier en daar. Een goede ronde verkennen was daarom wel noodzakelijk. Nog even werd het spannend omdat op dezelfde plek mtbclinic ook net bezig was, maar gelukkig waren ze al aan het afronden daar. Leuk feitje daarbij, tijdens de hele koers zijn we verder niemand in het bos tegen gekomen!

Na verkennen was al duidelijk dat het daglicht hard aan het afnemen was. Toch werd er door de organisatie besloten om na de startlus nog 7 volle rondes te rijden. Dit zou neerkomen op circa 45min en 16km met rond de 250hm. De start was over een breed licht omhoog lopend zandpad, na een dikke wortel afdaling draaiden we dan vrij snel een singletrack op. Een goede start was dan ook belangrijk. De kaarten werden geschud en op de singletrail zat iedereen nog goed bij elkaar. Het parcours was echter ook technisch (of verraderlijk, net hoe je het zelf ziet). Waardoor in de startronde zowel Francis als Johan al een keer onderuit schoven. Mooi dit,, zo willen we het als MTBA zien!!

Na een ronde hadden Frank, Johan en ik een gaatje op de achtervolgers. En omdat we ook nog aardig van elkaars kopwerk konden profiteren, zou er van achteruit niemand meer aansluiten. De volgende rondes bleken we aardig aan elkaar gewaagd te zijn, waarbij er een soort tactiek ontstond. Johan was erg sterk op de lange afdaling en het vlakke stuk erna, waardoor hij hier iedere keer de kop overnam. In de technische passages waren Frank en ik waarschijnlijk iets sterker, waardoor we hier graag op kop wilden zitten. Dit ook met als neven doel om het tempo op de lange klim wat meer te kunnen reguleren. Dit betekende dat na elk rondje er een paar flinke uit-rem-acties waren om weer terug op kop te komen. 

Met nog twee rondes te gaan kon Frank net voor een achterblijver de singletrail insteken. Met een valpartijtje erbij van deze, had Frank nu een gat van circa 70m op Johan en mij. Inmiddels was de schemering al haast overgegaan in donker, waardoor je op sommige passages maar een beetje op gevoel moest rijden. De 5 rondes ervoor kon je die lijn houden, dan zou dat nu ook wel kunnen was het motto. Op de lange klim ging Johan vol aan om het gat naar Frank dicht te rijden en kon ik net niet volgen. Bovenaan de klim was Johan daarom weer aangesloten bij Frank en zat ik nog op 50m. In de lange afdaling hierna ben ik blijven pushen, waardoor ik voor de singletrack weer aansluiting vond. Op het moment dat we voor de laatste keer de lange klim opreden zaten we dus weer mooi met zijn drieën bij elkaar. Met nog 20meter tot de finish zette Frank vanaf kop de sprint in, Johan kwam nog over me heen maar redde het naar Frank niet meer. Een eerlijke winst voor Frank!

Boven bij de finish gaat het licht dan echt uit en komen de laatste "strijders" in het vol donker binnen. Resumerend was het echt een leuke koers zo en alleen het indelen van de wedstrijd en elke ronde proberen die bocht net even wat sneller te nemen is al zo tof op zich. Dit houden we erin.. bedankt mannen!!