Zaterdag 17 september…6:00 en de wekker gaat. Slaap uit de ogen wrijven en de fietskleding aan. Die had ik de dacht ervoor klaargezet. Net als de havermout waar ik een lekker pap met chocolade van maak. Thee aan voor onderweg. Ontbijt zit er in en ben helemaal klaar om te gaan. Rest van de spullen en voeding die ook klaar stond pak ik mee. Hup in de auto en de mountainbike op het dak richting Arny. Die staat stipt om 7:30 klaar met een brede glimlach.
De datum voor de day trip was al een tijdje geleden gepland. De invulling ontstond op een middag in het zonnige Zuid Frankrijk…heerlijk liggend in de stoel met een MTB tijdschrift. Daar las ik een artikel van 2 redacteurs die door en om Luik een tocht hadden gereden. QR code scannen de GPX was binnen. 50km en net geen 1.000hm was te kort….daar moest nog wat bij. Met behulp van Komoot een mooie zuidelijke lus erbij en het plan was helemaal rond.
Terug naar het avontuur. Na een uurtje of twee in de auto parkeren we aan de rand van Luik. De eerste hellingen met auto zit erop. Deze steile jongen hoeven we lig niet te fietsen. Mountainbikes van de de auto, nog even het weer checken….regenjackies gaan sowieso mee! We starten de Garmin die ook nog even warm moet draaien, maar al snel hebben we de route te pakken. We rijden door de bebouwde kom en al snel slaan we een singletrack in die ons naar een groot verlaten complex brengt. Misschien ken je dat wel van vroeger dat je met pallets een hut maakte…hier hebben ze zich in het bos uitgeleefd en is er een soort van kamp gemaakt waar verschillende pamfletten en leuzen hangen met anarchistische teksten. Samen met het verlaten complex waar we omheen en doorheen rijden straalt het een mysterieuze sfeer uit, waar ik het gevoel krijg zo aangevallen te worden door de “bewoners”.
We vervolgen onze weg door het bos en met een steile afdaling en wat traptrede rijden we weer de stad in. Slinger door wat straten en gaan via een metalen brug de Maas over. Hier gaan we zuidwaarts richtig Roche Aux Faucons (scherprechter van LBL) via mooie verstopte singletracks steken we een rivier over. Het is nog nat en glad van de regen de voorgaande dagen dat de steile afdaling en klimmen met stenen, bladeren en andere organisch materiaal het onmogelijk maken om ze helemaal te rijden. De kilometers gaan in een rustig tempo waar we toch wel moeite voor moeten doen voorbij. Het uitzicht van de Valkenrots is adembenemend. We gaan via een rotsachtige singletrack verder en hebben gelukkig op tijd het prikkeldraad in de gaten. We draaien de uitloper op van de asfalt klim van de Roche Aux Faucons. Iedereen die LBL heeft gereden kent dit stuk. Je hebt alles gegeven op het steile gedeelte tussen de woningen en dan komt er nog die lange uitloper die stiekem toch nog best oploopt tot je de grote baan bereikt met de afdaling richting Luik. Inmiddels begint de buik te rammelen en gaan we opzoek naar een stevige en welverdiende lunch. Een lieftallige dame wijst ons op een bakkertje…2km montee geeft ze aan…..mwah dat doen we toch maar niet….kwamen we net vandaan. We rijden de laatste klim op van de zuidelijke lus en dalen in golvende beweging af richting Angleur waar we de lus door Luik weer oppakken. Een korte stop bij de Delhaize voor de nodige brandstof, want het heeft al best wat van onze energie voorraad gevraagd. Pastasalade, koeken, zoutjes, cola, water, wraps en nog wat meer gaat door de slokdarm of in de rugzak voor later.
Als we bij het "Rendezvous" punt komen van beide lussen is het al ruim in de middag. We maken het plan om een deel van de lus te skippen en navigeren met onze Garmins weer richting de heuvels aan de rand van de start. Met het geluid op de achtergrond van de ronkende auto’s die de steile weg omhoog rijden stijgt de temperatuur van onze motoren verder op een steile singletrack die ons naar het plateau brengt. De vlakte op het plateau is welkom voordat we over het asfalt afvallen richting de staalindustrie van Luik. Daar is het even zoeken hoe we de Maas kunnen oversteken. Mijn achterwiel begint te zwabberen door de lucht die er snel uitloopt. Geen binnenbandje mee, maar gelukkig heeft Arny een pomp mee en samen pompen we de band op die het de rest van de rit goed houd. Via een N weg, verpauperde en verlate industrieterrein die we herkennen van de laatste km’s van LBL rijden we Cote de Saint Nicolas op waar menig duel tussen de grote Klassieker tenoren zijn uitgevochten. Kan me nog goed herinneren hoe VDB er aan ging en Boogerd kansloos laat. De gedachten aan de beelden inspireren om de druk op te pedalen te houden. Bovenaan buigen we rechtsaf een grindpad op waar we worden beloond met een prachtig uitzicht over de stad waar de avond langzaam haar intrede doet. Via een een singletrack die er nat bij ligt van de wolkbreuk die we eerder hadden dalen we weer af de stad in.
Luik biedt veel verrassende urban trails. Na natuurlijk weer een klim draaien we linksom en staan we bovenaan de een immense trap met mss wel 100 treden die we gecontroleerd afdalen. We doen nog een stadspark aan en tillen onze bikes over een hek en klimmen er zelf overheen. Navigeren is en blijft een kunst :-D. Dat Luik een stad van contrasten is wordt bij het zien van een vervalen religieus gebouw dat is beschilderd met meeuwen en een WOII gedenkplaats er naast wel weer duidelijk. We nemen even de tijd om dit in ons op te nemen en kijken weer over de stad uit. De zon staat steeds lager en maakt van het pand en lugubere verschijning. Tijd om verder te gaan…..weer een verrassende trail met klinkers, treden en natte bladeren komen we een stuk lager in de stad uit. Waar ook weer afval en puin voor de huizen ligt. Dat zijn we in ons opgeruimde Nederland niet gewend. Het moderne station die we doorkruisen met haar gekleurde en golvende dak steekt hier erg bij af. De steile smalle trap in het station lopen we maar. Dat is een verstandige keuze, want we merken hoe glad de randen van de treden zijn. Navigeren blijft een kunst met de vele lijnen op de Garmin kaart en verkeerschaos in de stad.
Bij de Carrefour Express slaan we nog flink wat eten in voor de terugreis. Laatste stukje willen we in een keer goed rijden en dat lukt. We rijden geen enkele keer verkeerd! Een mooie moderne brug van hout en metaal brengt ons naar de nadere kant van de Maas waar we door het park en langs de over slingeren. We zijn inmiddels gewend aan de chaos en pakken de stoep en slalommen tussen de winkelende bewoners door tegen het verkeer in. Draaien links af via de woonwijk die zich kenmerkt met achteraf plekken waar mensen samenkomen gaan we een kasseien klim op. Deze klim gaat over in een singletrack die ons verder naar boven begeleid en de stad steeds verder achter ons komt te liggen. We komen weer uit bij het mooist gelegen maisveld van Luik aan het begin van de route. We markeren nog even ons terrein. Met een klein stukje extra rijden we het laatste oplopende weg naar de parkeerplaats. Bijna 90km op de teller en flink wat hm is het tijd om de bikes op de auto te zetten. Het eten en drinken gaat er goed in en is wel verdiend!
Vermoeid, voldaan en met verhalen rijden we richting Arnhem waar we iets na 22.00 aankomen. Hier scheiden onze wegen voor vandaag. Thuis duik ik nog even de koelkast in voor wat kwark om de voorraden verder aan te vullen. Met een warme douche spoel ik de zichtbare herinneringen van me af.
De volgende MTBA Day Trip ……… waar en wanneer is nog onduidelijk, maar een ding is zeker.. die gaat er komen. Dus houd de blog in de gaten ;-)
Reacties
Een reactie posten