Het was een episch MTBA weekend, op zaterdag reden een aantal long distance mannen en vrouwen de langste dag van MTBA, inmiddels een berucht evenement. Helaas geen punten in onze klassementen maar ze verdienen wel eeuwige roem !!
de dag erna werd de marathon van Montferland verreden, en wat een bloedhitte was er. Er is afgezien in het stof en iedereen kwam de dagen erna getekend door de processie rupsen weer langzaam tevoorschijn.... dit resulteert in de volgende XCM stand. Met in dit geval een nieuwe leider in het klassement.....
PS, in dit geval is het dubbele punten principe toegepast voor de mensen die lang gereden hebben, bij de dames is apart punten gegeven omdat de afstand afwijkt (dames 50, middel 75 en lang 100 km)
Kom maar op met die verhalen....
Klein verslagje nog van mijn zijde. Al lang geen lange afstand wedstrijd meer gereden, eigelijk sinds Groesbeek. Met frisse tegenzin toch maar gegaan. Lang zitten twijfelen over deelname aan DLD maar vanwege afspraken lukte dat toch niet. Op ’s Heerenberg aan dus, mooi weer voorspeld, iets te warm eigenlijk. Ik wilde toch vooraan staan dus 30 min in het startvak gestaan, eigenlijk heb ik daar mijn fiets neergezet en ben ikzelf in de schaduw gaan staan, ik stond al te zweten namelijk. PANGGG nerveus achter een auto sturend mijn plekje bewaard. Auto weg, Klabanggg, dikke valpartij vlak voor mijn neus op het asfalt. Eerste onverharde weg, Klabangggg weer een valpartij voor mijn neus. Gelukkig niets aan de hand bij mij maar ze lagen er niet fris bij. De koers was gestart en ik haakte in de kopgroep aan, mijn hartslag was hoog, hoger dan normaal, goed teken dacht ik. Maar de benen voelde gelijk al matig.
BeantwoordenVerwijderenBegin van het parcours was niet zwaar, daar trok ik het nog goed. Toen kwamen er wat zwaardere klimmen, maar ik kon het tempo daar niet consolideren. Voor mijn idee werd ik ingehaald door iedereen. Uiteindelijk “afgezakt” in een groepje, waar ik veel wieltjes heb gekleefd. Had het echt zwaar, het was inmiddels 28-30 graden en het was gortdroog. We wisselden van positie, soms reed er 1 weg, soms kon ik kopwerk doen. Toen ik het parcours een beetje doorhad kon ik echt gaan aftellen. Twee man van “ons” groepje kwamen er hard langs. “zeker een sportdrankje gehad" zij ik tegen mijn kompaan, haha “ja, hoe kan dat nu he ?” zei hij terug. Aan het eind van de koers sprak ik mijn laatste reserves aan en reed ik iedereen weer voorbij in een langlopende klim. Alleen reed ik verder en ik bleef ze allemaal voor. AFGEPEIGERD over de streep, uitgedroogd en wazig zicht. Met Bas uit liggen puffen in het gras. Uiteindelijk was de uitslag minder dramatisch P22 overall en P6 M4+. Gewoon gemiddeld voor mijn doen. Niet zeuren dus en nu Amerongen ! Iedereen had het zwaar.