Deze editie van de hel van Groesbeek overtrof echt alle verwachtingen.
Allereerst het MTBA team, groter dan ooit. Vervolgens de start / finish tent van Manivelo Wielersport, niet te vergeten de hoofdsponsor ATAMA Solar Energy... en het belangrijkste: de sfeer en het prachtige zomer weer. In kort-kort tenue stonden we bij de BBQ, waar grillmaster Rik de worsten bruin bakte. Stoere verhalen over de gevoerde strijd, luide aanmoedigingen aan degenen die nog in de wedstrijd zaten.
| Clubkampioenschap marathon | |||
| Positie | Naam | Punten | Aantal |
| 1 | Onno Baack | 29 | 2 |
| 2 | Tom van Braak | 23 | 2 |
| 3 | Jeroen Brands | 22 | 1 |
| 4 | Frank Molenaar | 21 | 1 |
| 5 | Francis Schaefers | 20 | 1 |
| 6 | Sijtse Kamphuis | 19 | 2 |
| 7 | Jeroen Klerkx | 19 | 1 |
| 8 | Bas Carpaij | 17 | 1 |
| 9 | Ronald van den Heerik | 16 | 1 |
| 10 | Britt Dorrestein | 14 | 2 |
| 11 | Robin Smit | 14 | 1 |
| 12 | Roy van Ingen | 13 | 1 |
| 13 | Bart Peters | 12 | 2 |
| 14 | Marlon Knaken | 12 | 1 |
| 15 | Jeroen Hoijinck | 9 | 1 |
| 16 | Arnout van den Burg | 8 | 1 |
| 17 | Kees Neijenhuis | 7 | 1 |
| 18 | Bart van der Mark | 6 | 1 |
| 19 | Martijn klaassen | 5 | 1 |
| 24 | Miriam Fuselier | 4 | 1 |
| 20 | Floortje Gierman | 3 | 1 |
| 21 | Gerben Sesink | 2 | 2 |
| 22 | Iris ten Back | 2 | 1 |
| 23 | Ronald van den Berg | 2 | 1 |
Natuurlijk zijn we vooral benieuwd naar de persoonlijke verhalen die iedereen kwijt wil, dus post hieronder je persoonlijke ervaringen.....
wat is bijvoorbeeld het verhaal achter deze foto, kom der maar in Britt !!! :
Toch wel leuk om even een stukje beleving te delen. Goeie traditie.
BeantwoordenVerwijderenMet genoeg kilometers in de benen, maar nog weinig interval, had ik geen idee hoe ik deze xc marathon zou verteren.
Was er vooraf een beetje bang voor, want in de verkenning het weekend ervoor had ik het zwaar.
Bij de start koos ik het wiel van Marlon en dat bleek een goede keuze. We konden samen een lekker tempo rijden en hielden Kex lang in het vizier.
Het leek me toch wel verstandig om Marlon proberen te lossen, en dat lukte twee keer. Maar de 1e keer liep mn ketting eraf en moest ik weer in de achtervolging en de 2e keer werd ik geblokkeerd door iemand die het klimmetje vlak voor start/finish niet opkwam.
Omdat Marlon een bidon moest pakken en ik niet, kon ik hem toch voorbij.
Maar op hetzelfde moment kwam Bas hard voorbij zetten en moest ik opnieuw in de achtervolging. Samen met Bas kwam ik bij Sijtse en een kilometer of 5 hebben we met zn 3en gereden. Bas bleek te sterk, maar Sijtse kreeg het zwaar in het 2e deel van het rondje.
Nog 2 keer kwam ik terug in het wiel bij Bas, maar wat gehinderd door wat achterblijvers en ook krampverschijnselen moest ik hem opnieuw laten gaan.
Daarna, regelmatig achterom kijkend of er toch niet nog zwart/oranje aan kwam zetten, de wedstrijd 'rustig' uitgereden.
Als 7e MTBA over de finish en 68e overall redelijk tevreden. Steady kunnen rijden, met nauwelijks verval. Mooi vooruitzicht voor de rest van het seizoen.
En wat een leuk sfeertje hadden we met dank aan onze sponsors en iedereen die er was. Het seizoen kon niet leuker beginnen!!
Stiekem was ik best nerveus voor deze wedstrijd, mede omdat ik nog geen idee had van de vorm in zo’n lange koers en omdat dit één van mijn favorieten wedstrijden is.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig kwam ik met de start aardig goed weg, waarbij ik samen met Frank in een groepje was beland. Onno reed nog op zichtafstand een groepje ervoor. Man wat voelde de eerste 15km als intervallen. Elk klimmetje maximaal in het rood, om op t vlakke weer te herstellen. Langzaam kwamen we dichter bij het groepje Onno totdat het gat dicht was. Inmiddels voelde de vorm echt goed, 2x liep mijn ketting eraf, waarbij ik het gat redelijk makkelijk weer dicht reed. Daarom miss iets te enthousiast besloten om nog wat gas erbij te doen. Na 55km kwam echter de man met de hamer en liep de power echt uit de benen. Gelletjes gegeten als een gek, maar denk gewoon iets te veel met krachten gesmeten, want de opleving bleef uit. Met een kilometer of 8 ofzo kwam Onno dan ook weer hard over me heen. Wel alles eraan gedaan om het verlies te beperken, maar gezien iedereen erg dicht op elkaar reed toch een plek of 6 terug gezakt, naar een uiteindelijk 21e plek.
Achteraf super tevreden, leuk om zo in een veld te rijden met veel oranje zwart, en een geweldige MTBA/Manivelo/ATAMA ondersteuning zeg! Nu al de wedstrijd van het jaar! :-)
verslagen jongens, het was echt een mooie marathon…..
BeantwoordenVerwijderenVoor mij was het best wel een wedstrijd met een doel, ik wilde heel graag het 40+ podium van vorig jaar evenaren, maar ik wist vantevoren dat dit niet alleen aan mijn eigen benen zou liggen, maar zeker ook aan het startveld. Ik had wat zitten neuzen in de startlijsten en wist ook dat ik tenminste 1 van de rivalen die ik altijd wel tegenkwam voor moest blijven. Statistisch en vorm technisch was dat zeker mogelijk en in Apeldoorn ook net gelukt dus wie weet. In groesbeek aangekomen echter zag ik al Erik Dekker staan, dus toen maakte nog meer realiteit zich van mij meester en werd de focus: gewoon lekker rijden.
De crossbaan verkend, aardige positie in het startvak, beetje ouwehoeren en weg waren we. De start ging meer dan voortreffelijk, de 105 km had de baan mooi gevlakt en ik kon hem overal langs steken zodat ik toch bijna in de kopgroep zat. Even maakte verwarring zich van me meester want de route was anders dan ik verwacht had. De eerste kilometers gingen snel, heel snel, ik klampte achteraan de in tweeën gebroken kopgroep, met moeite. Kan me herinneren dat de kilometer bordjes me te langzaam opliepen, het ging niet vanzelf vandaag.
In het wortel lusje ergens vlak voor de golfbaan, bokste ik een boom, en ik kon echt net voorkomen dat ik viel, groepje kwijt en best veel energie verspild. Ik kon weer aansluiten, bij de stenen afdaling begon de ellende, veel teveel langzame rijders, we konden stapvoets naar beneden. dit was lastig, heel veel inhalen en stiekem vond ik het wel lekker dat er even wat rust was….. voor 1 minuut, want als een duvel uit een doosje zeilde Joene me voorbij, zeer fris ogend. Die trapte me er toch een tempo in, niet normaal, we vlogen in het grundig bosje iedereen heel hard voorbij. Ik kon net volgen. Op het asfalt moest ik even aan eten denken, maar ik kreeg mijn reep met heel veel moeite maar voor de helft weg, en de groep met Joene was verdwenen. Trok het even niet meer, totdat ik Joene weer opveegde met een afgelopen ketting, Joene haalde me echter alweer heel snel in op de klim. Kort daarna trof ik hem weer met ketting geklooi, daarna heeft hij me weer ingehaald, maar ik had dit glad niet gezien. Afgemat ging ik de tweede ronde in, Joene zag ik wel af en toe. Ik had een groepje gevormd waar we elkaar afwisselden. Toen ik bij Stef kwam hoorde ik dat ik maar 24 sec achter Joene zat, dus dat gaf me wat extra energie, op de lange zandpaden zag ik hem snel dichterbij komen en op dezelfde plek dat ik moest lossen de vorige ronde haalde ik hem nu in, eigenlijk vlak voor de finish. Hij wenste me succes en gaf aan dat het met zijn benen gedaan was.
De afdaling kon ik nog vlot nemen, en ik strekte mijn rug nog even… er was nog 1 persoon over van de groep achter me. Op de rode klim schoot de kramp er van alle kanten in, ik kon eigenlijk niet veel meer en zei gedag tegen mijn groepsgenoot, schakelde naar een minimaal verzet en trok de laatste teugen uit mijn camelbag. er kwamen me nog twee man voorbij. Maar als een wonder herstelde ik me en vond ik toch weer aansluiting bij de wortel afdaling en dito klim, ik koos daar de meest lompe rechtse lijn en lag weer op kop. Alledrie kwamen me echter snel weer voorbij, maar dat beetje energie dat ik nog had, bewaarde ik mooi tot het allerlaatst. Dat was het mooiste moment, ik draaide de start finish op en luid gejuich klonk vanuit de Manivelo tent. ik ramde hem de steile klim op langs alledrie de jongens die voor me lagen, nog meer gejuich (-: BAM, toen kon het niet meer stuk, niet achterom kijken en naar de finish rammen……
Plek 15 overall, toch heel tevreden mee…. gezien de snelle rakkers aan de start, een 40+ podium was het niet dit jaar, maar minstens zo hard genoten
Ja dat was inderdaad weer genieten! Ik had er na een behoorlijke winter wel weer eens zin in om me te meten met de oranje zwarte matties. De voorbereiding in maart viel helaas wat tegen, maar de basis zou goed genoeg moeten zijn voor een gedegen race.
BeantwoordenVerwijderenNa wat gestress over hoe het nou zat met het startvak mochten we achter het licentievak aanschuiven. De mannen met licentie hadden een klein voordeel maar waren daarom ook een mooi doel. Daarnaast maar eens kijken wie ik van degenen naast me achter me kon houden. Na de start een boel zenuwachtig gedoe op de motorcrossbaan. Ik had me voorgenomen er een goede klap op te geven om wat verder van voren te zitten bij de eerste versmalling, maar moest een paar keer in de noodrem en had wat bandjestik met deze of gene baksteen met licentie.
Eenmaal het bos ingedraaid nog wat opgeschoven en toen besloten maar eens te gaan zitten en te kijken of er een groepje zou vormen. Voor me of achter me geen oranje zwart te zien en ik kon wel wat ritme gebruiken. Een groep van tien vijftien man vormde zich met en op de machtklimmen kon ik op mijn tanden bijblijven en ook op de machtstukken zat ik na die harde start niet echte lekker. Regelmatig even lossen om vervolgens op de trails de gaatjes dichtrijden.
Toen ik op tweederde van het eerste rondje achter mij Ronald en Marlon zag naderen op één van de stukjes waar je goed terug kon kijken verloor ik ook net definitief contact met mijn groepje. Ik besloot rustig een gelletje te eten en niet te forceren op de klimmen alleen als ik met een inhaalactie voordeel zou hebben op een trail.
Het herstelmoment had me goed gedaan en bij doorkomst had ik zin in de tweede ronde. Het leek minder druk of ik had gewoon wat geluk op de juiste momenten. In ieder geval voelde de benen weer super en ik begon niet alleen achterblijvers van de 105 maar ook weer steeds meer concurrentie van de 70 in te halen. Toen ik op een bepaald moment ook Sijtse voor me zag rijden en Ronald en Marlon inmiddels uit beeld waren verdwenen kreeg ik nieuwe moraal. In de tweede helft van de tweede ronde heb ik nog volle bak kunnen doortrekken en nagenoeg mijn hele groepje uit de eerste ronde weer terug kunnen pakken. De laatste twee kilometer nog een mooie strijd kunnen uitvechten met de uiteindelijke nummer 48 waardoor ikzelf na een sprintje op de 47e plek over de finish kon rollen. Niet eens zo heel evr achter en met potentie. ;-)
Tsja en verder, goh wat lekker om weer eens in NL met het oranje zwarte ratpack te koersen. Ik ben met een grijns van oor tot oor weer terug gereden. Top!
Poh, alleen het idee al dat je ook nog eens heen en weer gereden bent... best vermoeiend, extra gaaf dat je meedeed !
VerwijderenAan mij de eer om als eerste van de MTBA Dames een verslagje te doen. Als ik bovenstaand allemaal lees, besef ik toch wel een hele andere wedstrijd beleving te hebben gehad;
BeantwoordenVerwijderenMet weinig trainingskilometers in de benen en mij mentaal voorbereid op het allerergste (met name aangewakkerd door al het "geouwehoer" vooraf in de app) stond ik nog redelijk relaxed aan de start. Met mijzelf afgesproken vooral lekker te rijden, zoveel mogelijk op de fiets te blijven zitten en zonder tranen (jaja) over de finish te komen.
De start verliep goed en ik verbaasde mijzelf door bijna alle klimmen op te kunnen rijden. Techniek is niet mijn sterkste punt en dat had je hier toch wel nodig. Na een kilometer of 25 kwamen Susan en Mirjam mij achterop en hebben we een lang stuk samen kunnen Jojo-en. Ik voelde mij nog erg fris na een ronde en besloot daarom ook iets meer gas te geven in ronde twee. Helaas zorgde een domme stuurfout op km 50 dat ik wegslipte en viel. Mijn beide kuiten grepen deze gelegenheid aan om vol in de kramp te schieten. Oech ik was alweer vergeten wat een verdomde pijn dit geeft...
Uiteindelijk mijzelf weer op de fiets gehezen en na een waterverzorging van Tom (thanks nog!) Redelijk weer kunnen herstellen. De laatste 10 km met name op karakter door kunnen trappen want mijn benen hadden er echt geen zin meer in. Op het einde nog een aantal dames ingehaald, om vervolgens bij de laatste wortelklim zelf te worden "gechicked" door 3 dames. Dit was natuurlijk jammer, maar hey, ik deed deze hele Hel toch echt maar voor 1 iemand :)
De finish was een feest en wat fijn dat het was gelukt om nog op tijd te zijn voor de BBQ! Smaakt naar meer!
4 jaar terug leerde ik Tom kennen, en Tom deed aan fietsen. NOOIT zou ik gaan fietsen, ik blijf lekker hockeyen, fietsen is saai!
BeantwoordenVerwijderenAnderhalf jaar later kocht ik mijn eerste fiets bij Ninko, twee jaar terug was MTBArnhem – Ladies een feit en vorig jaar heb ik ‘gewoon gefietst’. Maar deze winter ben ik, behalve gaan fietsen, ook gaan tráinen. En zo werd het eerste piekmoment een feit: de HEL van Groesbeek.
Ik had (heel gevaarlijk) stiekem vrij veel verwachtingen. Had tenslotte bewust getraind en vorig jaar was Groesbeek zonder trainen al mijn allerbeste wedstrijd. Daarom was ik ook stiekem best een beetje zenuwachtig voor deze wedstrijd: zou het weer zo goed gaan? Slaat het trainingsschema goed aan? Ik had zelfs een heel voedingsplan!
Dan de wedstrijd. Had ondertussen geleerd: een goede start in het halve werk! Ik stond tweede startrij, uiteraard met gepast respect voor de echte toppers zoals Europees kampioen veldrijden Annemarie Worst ☺️ Ik was goed weg! De crossbaan kwam ik makkelijk over en al snel zaten we in een groepje van een dame of 8 (Britt laatste wiel, maar toch!). Al vrij snel besloten om meer eigen tempo te gaan rijden, ik ben toch meer een diesel die stabiel rijdt, en gedij niet zo goed op interval. Achteraf gezien reed ik dat eerste stuk ook echt op mijn max.
Helaas zoals vaak, is het voor mij lastig een groepje van hetzelfde tempo te vinden. De toppers zijn nog een brug te ver, en daarachter is het snel een gatenkaas (ondanks 92 dames aan de start). Snel reed ik al in de staart van de mannen 70km, dus vanaf toen was het eigenlijk tot aan de finish filerijden. Ik heb wel nog een tijdje met 3 dames gereden, waarbij ik na een kleine versnelling kon wegrijden... vlak voordat ik bij de oversteek moest afstappen ivm auto’s! Ik riep nog in het heetst van de strijd heel boos JA HALLO, TOP 10 DAMES! Maar het mocht niet baten.. Dan maar even op adem komen.
Een kilometer of 10 in de tweede ronde stond daar ineens fris en fruitig Kees! Die ging me wel ff nog een paar plekken naar voren dirigeren, alsdus Kees 😂 Toch een beetje laten meeslepen en daardoor niet ingezakt zoals vaak gebeurt in het tweede deel bij mijn marathons. Was dat dan de reden dat ik in de mulle zandafdaling een stuurfoutje maakte? Of was mijn concentratie weg vanwege enkele mannen die op een singeltrack vlak daarvoor zo erg liepen te kloten, dat ik daarna iets te fanatiek tijd wilde inhalen? In elk geval was de schuiver niet zo erg... mits er geen prikkeldraadhekje had gestaan 🙈 Adrenaline all over the place, en binnen 15 tellen zat ik weer op het zadel (nadat Kees zonder enige subtiliteit mijn broek uit het prikkeldraad had losgerukt, anders had ik daar nu nog gestaan). Eenmaal op de fiets was de conclusie al snel dat ik en mijn fiets verder nog helemaal heel waren. Echter bleek ik wel een groot deel van mijn moraal in het hek achtergelaten te hebben en was voor mijn gevoel door de crash werkelijk elke spier in mijn armen en benen volgelopen met zuur. De laatste 20-25km waren daarom echt afzien, toch nog iemand ingehaald en uiteindelijk als 9e over de finish.
Gemengde gevoelens na deze wedstrijd. Vorig jaar 8e (met minder deelnemers, dat wel), dit jaar wel een stuk korter achter de nummer 1 (14”). Positief is ook dat mijn hartslag eigenlijk heel stabiel is gebleven, waar ik in eerdere marathons een duidelijk verval had in de tweede helft. En: binnen 5 minuten na de race voelde ik me eigenlijk alweer fris en fruitig! Of heet dat soms adrenaline? 😉 In elk geval moet ik terugkomen op de conclusie uit mijn eerste zin: FIETSEN IS NIET SAAI!
@Tommie: bedankt voor het schema, het voedingsplan, de bidons en dat je nu de hele week gezeur moet aanhoren over hoe zielig ik ben
@Kees: bedankt voor het lostrekken van mijn broek uit het prikkedraad
@Allard: bedankt voor al het regelen, de organisatie en de mogelijkheid om met zo’n groep te starten
@MTBA: dank voor alle gezelligheid! Een epische rit wordt pas episch als je het kunt delen met goed gezelschap!
@Ninko: ik kom morgen ff een nieuw broekje halen 😉
Leuk Britt dat je er zo serieus mee bezig bent.... en super gereden toch ?!! een voeding schema zeg je, aha.... ik denk dat ik daar nog wat van kan leren. 's ochtends een bak yoghurt met muesli en noten, en tijdens de race een halve reep.... iets zegt in mij dat ik daar wat verkeerd doe. Dus ik ben benieuwd naar jou schema....
VerwijderenHet is vooral een beetje persoonlijk! Wat verdraag je goed, wat niet. En uitproberen in trainingen en kleine wedstrijden.
VerwijderenAlleen gelletjes vind ik niet prettig, heb de behoefte aan wat meer vast (barren), die dan wel weer makkelijk te kauwen zijn. Ontbijt grote bak havermout en noten, vlak voor de wedstrijd vaak nog een banaan. Binnen het uur neem ik de eerste bar, en drie kwartier later ofzo nog een. Laatste deel dan op gel en sportvoeding. En drinken: Begon nu met water in de bidon, wist dat Tom op 15/30/50/60 km stond. Dus na 15km water weggegooid bij hem en sportvoeding teruggekregen. De doorkomsten daarna een bidon met water aangepakt, paar slokken en weggegooid. Laatste deel bidon omgewisseld voor water geloof ik. Bron: T. Sluiter 😉
Wat een mooie verhalen en wat is MTBA toch een fantastisch gezelschap: unieke combinatie van keihard koersen, goed sturen (jij ook hoor Britt ;-)), veel gezelligheid en zoals ook weer uit alle aanmoedigingen bij de finish bleek: veel betrokkenheid bij elkaar. Top!
BeantwoordenVerwijderenMijn race was uiteindelijk genieten maar ook best wat ups en downs. Ook mijn plan was om stevig te starten (al een beetje geoefend de donderdag er voor met Mark ;-)) maar dat lukte voor geen meter. Sterker nog: ik kwam zo'n beetje als laatste uit de zandbak en mijn hartslag had ik toen al niet meer onder controle. Maar goed, hoofdje koel houden en op ervaring door. Vrij vlot de hoofdsponsor weer ingehaald en ritme gaan zoeken en gevonden. Vervolgens na een korte cat-fight Ninko laten liggen en toen zat de eerste ronde er al weer bijna op. Bij de doorkomst me door Hugo, Mark en Lars laten uitzwaaien en door. Ging prima qua tempo en technisch zat er een behoorlijk stuk ook heerlijk in. Super leuk parcours is het toch!
Toen kwan Britt langs en pikten we Kees op die er zoals Britt al beschreef en klappie op gaf met zijn trailbike. Laten lopen en uiteindelijk een flink stuk met Martijn samen gereden. Dat was meteen ook het gedeelte waarin de kramp begon toe te slaan en ik was dan ook als een kind zo blij toen Jan mij aan een bidon hielp zonder welke ik de finish waarschijnlijk niet gehaald had. Martijn had het ondertussen nog moeilijker dan dat ik het zelf had dus toch maar doorgereden, aanmoedigingen MTBA in ontvangst genomen en hop die finish over.
Lekker bijgepraat met iedereen, worstje en biertje en toen....
.... weer op de bike want dom, dom, dom ik had besloten met de fiets heen en weer te gaan. Tja, ook ik word wel ouder maar niet zonder meer wijzer...
Veel dank aan Ninko en Allard en ook alle andere MTBA-ers voor de super leuke dag!!!