Weer een druk marathon weekend. In Rhens stonden Frank (lange afstand) en Onno,Bart P en Arnout voor de middellange afstand aan de start. Daarnaast waren Arno, Joene en Joost bezig aan de Beskidy MTB Trophy, een vierdaagse in Polen, onder wisselende omstandigheden. Heren een knappe prestatie gezien de omstandigheden !!!!
De stand is nu als volgt :
Hoe kan Joene boven mij staan, hele week achter mij gefinisht! 😂 😁
BeantwoordenVerwijderenBeskidy possie :
BeantwoordenVerwijderenAankomst dinsdag, b&b op z'n Pools: drie bedden op een ruime kmr, en gastvrouw die alleen Pools kan.
Dag erna met een mooi zonnetje 600hm's weggetrapt op grotendeels de weg. Ok af en toe steil, en de paden naast de weg: grove schotter.
Stage 1: czantoria 60km en 2400hm: steil omhoog, steil omlaag, en warm! En wat ging iedereen hard. Ik rustig (te?) gestart, na 2 klimmen was Joene weer bij me, en zijn we samen de lange steile dagklim met loonstroken opgereden, bovenaan was Joene niet bij me, en ben toen iets meer gaan duwen. Liep niet super, maar genoot vh super technische parcours. Absurde stukken, kramp naar beneden toe vanwege de stuiter stukken. Finish als 50e overall en 10e ouwemannen.
Loonstroken haha, loop stukken..
VerwijderenStage 1 was fantastisch mooi weer en Joene besloot gelijk maar te beginnen met een MTBA kopstart. Ik bleef 2 rijen er achter hangen want wist wat nog ging komen.
VerwijderenDat bleek later al snel toen de echte startklim begon. Joene zakte terug en ik kon Arno de hele klim volgen op zo'n 10-15 meter. Dat voelde wel een beetje dubbel: Goede benen! maar ga ik niet te hard? Bij het ingaan van het tweede poefje toch maar besloten gas terug te nemen. Joene haalde me weer bij en toen hebben we een stuk samen opgefietst. Joene besloot later te versnellen in een klim, maar ik probeerde steady door te rijden en liet hem lopen. Dat was maar goed ook want met ingang van de laatste klim van de dag (goed voor het toetje van 400hm) haalde ik Joene weer bij en stond hij geparkeerd. Ondanks de kramp in de benen van het technische afdalen (ja ook dan kan je kramp krijgen) ging heuvel op nog prima. Ik kon die laatste klim nog super goed doorrijden (en lopen :-)) en heb nog veel mensen ingehaald, uiteindelijk blij met een 67e plek, zonder mezelf echt over de kop te rijden.
Stage 1, voelde al een beetje futloos en weinig power in de benen. Hopende op wedstrijdspanning dat wel weg zou trekken, er meteen vol in gegaan. Kans op kopstart moet je niet laten liggen dacht ik. Daardoor met HF181 de eerste klim in en moeite om lekker stabiel te rijden. En man man man wat een steile lange klimmen heb je hier, niet normaal. En uitrusten naar beneden zit er ook niet in omdat het of technisch is of je met 70km/u naar beneden valt en dus in 3min weer beneden bent. Halverwege was ik er dan ook wel klaar mee (ja met heel de Beskidy en Polen). Besloten om voor het uitrijden te gaan en het wedstrijd element naast me neer te leggen. Paar keer gestopt en een foto gemaakt, in de hoop dat ik zelf ook meer in de toermodus zou komen.
VerwijderenOei best heftig als je er al klaar mee bent halverwege de eerste dag.....
VerwijderenStage2: Rysianka (die naam en downhill vergeet ik niet snel meer), aangekondigd de lastigste etappe met 80km en 2800hm. Uiteindelijk lastig vanwege de hoge technische graad en weinig rust mogelijkheden. Ik wilde misschien onbewust wat recht zetten vanwege dag 1, en merkte op klim 1 dat ik makkelijk reed. Dus de eerste 4 poefjes goed doorgereden. Mentaal voorbereidend op de dagklim van bijna 1000hm, waarbij je kon kiezen of lopen of net fietsen 😂.. De goede lijn zette ik door, en in de druilerigheid van de top een licht vochtige track in gedoken. Man o man. Dit was enduro stijl. Motto: heel houden aub! Na deze downhill waarbij je slechter uit kwam vanwege het gestuiter, kwam er een poefje en de beroemde high speed schotter Joost afdaling. Daar mag hij over vertellen. Ik ben de twee ltste klimmen staand ingegaan richting finish, met m'n beste resultaat vd week, 29overall en 4e m40.
BeantwoordenVerwijderenStage 2: Joene en ik waren inmiddels 2 startvakken naar achteren opgeschoven, dus dan maar een XC start, en dat ging goed want we zaten gelukkig als snel wat verder voorin. Het begon met 4 kleinere (maar wel super steile) klimmetjes, gevolgd door eentje van circa 400hm. Na de 2e post wisten we dat er een mega steil stuk aan kwam met grote losse stenen en ja hoor dat werd klunen. Nadat we het ergste stuk gelopen hadden konden we weer fiesten. Joene besloot rustiger aan te gaan doen en ik voelde me lekker en besloot gas te geven. De klim liep verder over een singletrail wandelpad met wortels en stenen. Glibberend en glijdend boven gekomen begon zolas arno aangaf een heuse Enduro downhill. Kijken kijken op tijd remmen en juist weer laten gaan. Na helemlaa kapot gestuiterd te zijn werd het pad wat rustiger en kwam er nog een poefje en zou de lange speedy schotter afdaling beginnen. Onderaan het steilste stuk van deze afdaling MOEST je haaks links. Inderdaad moest, want er stond gewoon een hek van palen onderaan. Ik merkte al dat het veelste hard ging en ik het niet geremd kreeg. Toen twee man voor mij al tegen het hek aan uitkwamen, raakte ik te veel op hen gefocust en niet meer op de scherpe bocht (had hem denk ik sowieso nooit gehaald). Met alles wat ik had dus remmen en BOEM daar ging ik, headfirst op de schotter. Gelukkig met enig judo ervaring kon ik de val een beetje uitrollen, maar schotter is niet bepaald dons dus wel de nodige schaafplekken en sneeën opgelopen. Nadat ik even had staan bijkomen kwam Joene me voorbij. Met bebloede arm en zere nek, kon ik hem onderaan de laatste klim weer bijhalen en zelfs weer van hem wegrijden. Het bovenlijf deed pijn maar de beentjes voelde nog goed. Maar ja, als je een maal boven bent moet je ook weer naar beneden en dat gaat in Polen niet vanzelf. Bovenaan waren nog een paar technische passages met rotsen e.d. met veel pijn naar beneden gestuurd maar de scherpte totaal kwijt, dus in het allerlaatste stuk nog een keer onderuit. Gelukkig Joene strak achter me die me op beurde en naar de finish loodste. zwaar verslagen over de finish........
VerwijderenDe schotter afdaling Was een behoorlijk leipe. Ook ik ging daar knettershard en reed strak achter een Rus. Ik voelde dat m'n remmen er klaar mee waren, en toen ik drie uitroep tekens voorbij zag flitsen, wist ik dat er wat ging gebeuren, dus veel pompen. Ook ik zag het hek opdoemen, en de Rus stuurde m vol rechtdoor, ik vond dat een mindere route dus koos voor toch sturend remmen, en met een laatste slippoging kwam ik half onder t hek tot stilstand. De Rus stond 10m naast me tegen t hek. Maar kon nog lachen. ik zeg maar, het scheelde niet veel!
VerwijderenStage 2, waarbij ze aangaven dat het de zwaarste zou zijn. Ondanks dat ik niet echt heel gemotiveerd aan de start stond, toch maar gewoon open erin gestapt. Na een massa start blijft het erg lastig om rustig te rijden, dus maar met Joost langs de zijkant mee naar voren rijden. Benen voelde iets beter en kon zowaar aardig tempo rijden, waarbij Joost en ik elkaar een beetje afwisselde. Echter... net na de helft een enorme lange klim achter de kiezen met daarna een puinhelling die me aan Pas de Lona deed denken. Ik kwam nog wel samen met Joost boven gelopen, maar toen het daarna weer begon te klimmen.. tja, was ik er wel weer klaar mee. Weer terug gezakt in toermodus (en dat valt niet mee met 45%klimmen;), paar keer weer even gestopt om wat te eten en een foto te maken. Waarna het langzaam weer wat beter ging. Iig naar beneden had ik er wel weer plezier in en kon ik wel verschil maken met de jongens om me heen. Toe ik in de verte Joost zag rijden en wist dat het niet verder kon zijn dan 15km kreeg ik weer een opleving. Genoeg om net op tijd bij Joost in het wiel te zitten om heb de tweede keer onderuit te zien gaan. En niet veel later finish naar beneden.
VerwijderenStage 3: moraal dieptepunt, Joost kapot, en hele nacht en dag regen. Verder koud. Op t programma: 70km en 2500hm. Joene en ik naar de start gezwommen, en daar aangekomen: race ingekort vanwege (weer)omstandigheden. slimme keus. Gelukkig veel steile poefjes, en veel blij dat ik glij stukken, omhoog, Pools vlak en omlaag. Het zou niet m'n beste dag worden. Uitslag ok, maar Had pijn in m'n rug en dat gaf weinig 'ik geniet' gevoel. Toch veel gelachen en geouwehoerd met klepperts onderweg. ondanks m'n eigen klapper in de modder naar beneden, kon ik door de soepele modder techniek ok eindigen. 38e, 7e m40. En steeg na deze etappe naar plek 30 overall, 4e m40.
BeantwoordenVerwijderenStage 3: Inderdaad zwaar diepte punt. Ik had de nacht echt slecht geslapen en de pijnstillers werkte ook nog niet optimaal. Gezien de weersomstandigheden, maar besloten om niet te rijden. Het zou te veel glibberen en glijden worden en nog een keer vallen kon ik echt niet gebruiken.
VerwijderenDe twee helden hebben hem wel gereden, ik denk dat dit mentaal wel de zwaarste stage was, echt dikke klasse!
Stage 3, Wakker worden met regen op het raam is altijd lekker tijdens bike tripjes. Maar ja, stage race je moet hè.. Voorspelling was daarnaast 10C, dus armstukken, kniestukken, windstopper en regenjasje aan richting start. Bij de start de boodschap dat hij ingekort is naar 45km, HOPPA, mijn afstand dacht ik. Ineens met veel minder tegenzin in het startvak. Regen werd heel iets minder, waardoor het regenjasje uit kon en in het qua temp wel goed had. Meteen vanaf de start draaien we over het asfalt omhoog, overgaande in grastegels om op de top van een skipiste te eindigen. Door gewoon rustig in de hartslag te rijden merk ik dat ik best lekker naar boven rij. Bovenaan een glibberige afdaling over een smal paadje door het gras. Man wat blokkeren er veel mensen, je ziet geregeld mensen overremmen waardoor ze alle kanten op glijden en ik er mooi tussendoor en omheen kan sturen. Door het vele inhalen kom ik zowaar in race modus en heb echt wel schik in het technische stuurwerk in de modder. En omdat het ook naar boven wel lekker loopt rij ik mijn beste uitslag 47e in 2:45uur (jep, dat is meer mijn duur ;) Hele race qua temp prima gehad. Helaas zat er 5km neutralisatie terug naar de race village in, daar fiets schoon maken en nog een keer 5km terug naar het huisje. Brrrrrrrrr verkleumd zeg, bah.. uiteindelijk mijn bidon gevuld met heet water en die maar onder mijn shirt gedrukt.. Maar wel een tevreden gevoel!
VerwijderenStage 4: we zijn er bijna! Klimzcok met 76km en 3130hm, de langste en de zwaarste. Twee dikke poezen. En veel kleine. En klein Is al Ardennenplus 😂. Na een kleine iets te vroege after party van Joene en mij, vol frisse moed naar de start. Holymoly, plek 30: ik start bij de klepperts in startvak 1.. Pff, moet ik nog hard starten ook, en dat met hoofdpijn. Maar na het startschot, dacht ik: nog 1 kans om hard te rijden, dus? Gaan uiteraard, 1e dikke poef vol omhoog, en reed net achter de kop. Allemaal nwe shirtjes om me heen. Kijk, dit wordt leuk. Of huilen straks😂. De eerste 25km gingen goed, erg goed. Top 20-25, ramkoers voor podium. Maar ja, Had nog wel 2000hm voor de boeg. En niet vergeten, het was wederom een heel technisch parcours. In de eerste serieuze afdaling ging het toch mis, hard klap, en velg kapot. Kut, repareren, bandje erin, en ondertussen vloog iedereen weer voorbij. Minuten tikte weg, helaas. Poging mislukt, en ging over op rij hem maar heel uit! Dat geschiedde, en ondanks dat ik sterk bleef, iets behoudener afgedaald, en lol gehad op de tracks. Alles gelukkig verder goed genoeg en heel gebleven. Laatste poefje zou een asfalt klim zijn van 250hm, 3km. Hier m'n ltste klap opgegeven en nog twee mensen opgevoerd omhoog, staand, en boven gekomen,
BeantwoordenVerwijderenzag ik nog 1 hele tijd omkijken.. Mm, betekent dat koers? (koersbloed) Dus vlak voor de finish nog de laatste 5 km, wederom Pools vlak (lees klimmen, singletracks en stuurwerk) xc stijl die ouwe eraf gekoerst. Finish, 40e overall, 6e m40. Eindklassement 5e m40, 34e overall. Terugkijkend op de doorkomst tijden: kut lag echt op podium koers. Maar goed hopelijk neem ik wat vd vorm mee de komende weken in de andere koersjes.
Beskidy 2017: wat een wedstrijd... Zelfs met mooi weer Is dit beestachtig moeilijk en dik sturen. Ardennen marathon is mooi, maar dit Is echt nog wel een paar tikkies dikker..
Joost, Joene: bedankt veur t avontuur! Wederom gelachen en genoten
Poezen zijn poeven! Autocorrectie en telefoon 😁
VerwijderenStage 4: De dag er voor nog samen met Arno mijn helm met ductape wat gerestyled. NA een hand vol pillen mezelf met veel pijn en moeite op de fiets gehesen en toch maar gaan rijden. Het zou tenslotte een mooie dag worden. Het had de hele nacht geregend dus het parcours was een en al blubber. De eerste afdaling was hells voor mij, continu bang om te vallen. Na enige twijfel om te stoppen toch maar de tweede klim in gegaan. De ondergrond werd daarna ook beter (droger en minder glibber). Het klimmen ging weer super maar de schokkende afdalingen voelde ik in heel mijn lijf. Om toch mezelf te sparen, heb ik bij de splitsing gekozen om de korte afstand te rijden (nog goed voor 45km en 2000hm). In relaxte toermodus (met de nodige toeristische foto's onderweg) heerlijk kunnen genieten van mooie klimmen en afdalingen en prachtige vergezichten. ik kwam uiteindelijk als 2e over de finish :-) en heb toen rustig in het zonnetje zitten wachten totdat de bikkels binnen kwamen.
VerwijderenEcht geweldig om zo'n stagerace te rijden. Het was weer een fantastisch avontuur (Joene en Arno bedankt!) Komende jaren ga ik er zeker nog een paar van dit soort wedstrijden uitzoeken.
Mooi om te lezen Joost en respect voor je doorzettingsvermogen!
VerwijderenStage 4, met meer dan 3000hm en 76km zouden we iig het langste op de fiets zitten vandaag. Daarom besloten om na een goede etappe ervoor, puur voor het uitrijden te gaan. Maximaal achterin het startvak opgesteld en bij de start niet naar voren gereden. Echter kwam ik erachter dat dit eenmaal in het bos niet werkt. Zo langzaam klimmen als ze achterin doen kost mij iig niet minder energie. Dan toch maar langs de rand eigen tempo (wel lage HF) pakken en slalommend naar boven gereden. Na twee klimmen zo gereden te hebben herken ik gewoon weer de zelfde jongens uit de vorige etappes. Note for myself; rustig starten op deze afstanden is dus kennelijk ook gewoon oké. Ondanks dat ik continue op mijn hoede ben voor de nog af te leggen afstand, loopt het wel lekker en merk ik zelf dat ik in wat klimmen waar iedereen om me loopt kan blijven fietsen. Op een moment haal ik iemand in die eraf moet, roept ie; I need to drink more beers, referent aan onze voorbereiding op deze etappe de dag ervoor :)) Pas na 40km komt langzaam de vermoeidheid erin, en dan heb ik vooral last van de niet eindigende klimmen.. het gaat iedere keer maar door. Kom je de bocht om en weer gaat het verder en steiler omhoog. Man wat heb ik het zwaar. Gelukkig dalen er nog steeds een aantal mensen als een pannenkoek (sommige stukken lopen ze) waardoor ik hier wat verlies van de klimmen naar beneden kan goed maken. Met nog 15km te gaan beginnen nog weer wat energierepen in combinatie met het gevoel dat ik er bijna ben te werken. En kan ik nog even serieus koersen. Op de laatste lange klim op asfalt één maal tempo gepakt en gedacht.. die komen er niet meer voorbij. En dan vooral heel blij dat ik het toch heb uitgereden, want daar had ik niet alle momenten evenveel vertrouwen in. Uiteindelijk wel een fantastisch avontuur zo, met mountainbiken in zijn extreemste vorm!
VerwijderenMooi verhaal weer Ouweleeuw! Klinkt als net zoals vorig jaar een prachtig avontuur in echte MTBA-style ;-)
BeantwoordenVerwijderenSjeemig zeg, zo tussen de regels door schat ik in dat het best een heel heftige meerdaagse is. en dan ook nog zon zeiknatte dag ertussen door. Hulde in drievoud aan jullie allen !! Jammer dat je podium poging net gestrand is door pech, maar toch nog top5 ikvindutknap!
BeantwoordenVerwijderenAch, misschien Was ik wel ingestort als ik geen pech had gehad! Wat je zegt, ik ben blij met de race. Qua weer hebben we (bijna) alles gehad. Hitte, normaal, kou, regen en mist.
VerwijderenNog een klein stukje over de Rhenser marathon. Ik vind deze marathon leuk, de start is in de oude stadskern met vakwerkhuizen, erg gezellig. Het lijkt alsof het hele dorp meehelpt, oma's met verse taart, gratis eten en drinken bij de start. Ze laten de noodsirene (enorme takkeherrie) op zondag ochtend 09:45 drie keer loeien, na afloop iedereen gratis bier (0% dat dan weer wel) en pasta. Vorig jaar drek en bagger, dit jaar stof.. parcours is kort 50 km of lang 80 km. De korte is prima, er zitten toch best nog veel hm's in.
BeantwoordenVerwijderenIk had niet de beste marathon, bij de startklim leek het wel alsof ik alles en iedereen voor moest laten gaan. liep voor geen meter. Na de mooie uitzichten op de Rijn begon het weer redelijk te gaan en bij de asfaltklim halverwege kreeg ik weer spirit en energie. Ik wist dat de laatste klim een kuitenbijter was maar daar kwam ik ook nog lekker boven, en ik pakte nog 1 van mijn concurrenten, finish 54 van de 323 en 12,5 minuut achter de snelste SFORZ-er. Ik had er meer van gehoopt vantevoren. Ach ja op naar de volgende.....
Jammer Onno! Hopelijk nog wel beetje genoten. Wat je al zei van Apeldoorn afgelopen weekend: vorm is niet altijd te plannen!
VerwijderenPeemig wat een goeie MTBA waardige verhalen weer. Een sierlijke buiging voor de coureurs!
BeantwoordenVerwijderenMooie aanvullingen op het Polen verhaal Joost! Gaaf!
BeantwoordenVerwijderenen Joene!!!
BeantwoordenVerwijderenmijn conclusie: alle geestelijke motivatie dips ten spijt, grote valpartij van Joost, kunnen we wel met recht zeggen dat dit, in mijn reportoire van ervaring, 1 van de zwaarste ritten is geweest tot nu toe. Ik was sterker dan 2 jaar geleden met de Sudety, maar dat voelde na 1 klim elke dag wel anders. Sudety was wel technisch van hoog niveau hier en daar, maar de klimmen waren echt wel anders, plus er zaten meer en betere rust stukken in. Beskidy vond ik een zware epische ervaring, we hebben allemaal onze momenten gehad. Joost was sterk dag 1, ik dag 2 en 4, en Joene optimaal op dag 3, en dag 4 ook best goed nog!
Verder is Polen een grappig land, en de organisatie heeft ons weer doen laten lachen, en wij denk ik ook hun! ;-)
Verder voor het beeld, dit is een UCI marathon etappe race, dus ik vermoed tov de Sudety de concurentie ook een tikje hoger ligt. Maar goed dat is altijd lastig vergelijken. Ik vond het parcours in ieder geval zwaarder, en het weer gaf er een extra dimensie aan.