Rider report: BeMC

Vorig jaar tijdens de Trans Maurienne had ik besloten (voorlopig) geen zware meerdaagse meer in de bergen te rijden. Het afzien en lijden overschaduwde voor mij de toffe kant van dergelijke races. Maar in een opwelling dan toch maar ingeschreven voor de Belgian Mountainbike Challenge (BeMC). Het is een vierdaagse (wat te overzien is) en in de Ardennen (wat geen hooggebergte is). Dus op papier wat beter te verteren dan een Alpen stage race. Pas later zag ik dat hun slogan is: “The Hardest Mountainbike Tour In The Benelux”

Maar goed de vorm is heel aardig dus het enthousiasme en de zin voerde de boventoon. Arjan had een huisje geregeld in de buurt van de start, wat mega fijn was. Ronald was er ook, zodat we met drie man in het MTBA oranje aanwezig waren. De voorspellingen waren ook super met erg hoge temperaturen voor de tijd van het jaar.

BeMC Stage 1: 21km 750Hm Op donderdagmiddag was de proloog welke een tijdrit van 21km omvatte. De zon scheen vol en het was echt mega warm. Arjan moest als eerste starten en zat een klein uurtje eerder in het schema dan Ronald en ik. Met nog een kwartiertje te gaan voor de start trok de lucht echter zwart weg. Maar de organisatie vertrok geen spier, opstellen voor de start. De eerste 2km begon met een lange klim, welke ik dan ook zolang het kon staand omhoog bleef rijden.

Bovenaan de klim ging het los, in een mega dikke onweersbui met wind, stortregen en hagel. Elk pad werd een klein riviertje. De motivatie om te blijven pushen was tegelijk met de bui weg. Zeker omdat je geen directe concurrenten om je heen hebt waar je bij wil blijven. Maar het meest irritante was dat een groot deel over smalle singletracks liep, waarbij alle takken door het gewicht van het water naar beneden bogen. Het was onmogelijk om onder de takken door te rijden, waardoor je een spray van water in je gezicht kreeg bij elke struik. Wel moest ik denken aan de woorden van Ronald; ‘Ik hoop dat het gaat regenen, het moet wel een beetje episch worden’. Nou gelukt zeg maar. Aan het eind van de rit werd het toch nog droog en kon ik nog wat tijd goed maken door in de buurt te blijven van een snellere rijder die me had gepasseerd. Eenmaal gefinisht stond Arjan helemaal schoon en droog te wachten, hij was net voor de bui gebleven. Ronald, de man van de spreuk, had hem gelukkig ook vol meegepakt. Uiteindelijk moest Arjan nog even zoeken naar de juiste flow en had van ons de derde tijd, Ronald had ondanks de bui gevlogen en was het snelste, en ik zat exact in het midden.

BeMC Stage 2: 86km 2580Hm Vandaag stond de koningsetappe op het programma, al maakte dat feitelijk weinig uit met de dag die erop zou volgen. De start is ook bij dit soort marathons lekker hectisch, iedereen wil goed zitten als het tempo eenmaal echt los gaat. 

Het eerste stuk konden Ronald en ik goed bij elkaar blijven. Tot de eerste lange steile klim. Het was hier file door alle mensen die moesten lopen. Mijn ervaring is echter dat je gewoon zolang mogelijk moet proberen te blijven fietsen. En dat lukte hier ook door te slalommen door de mensen, even in te houden en vragen of ik mocht passeren. Uiteindelijk moest ik één keer een voetje aan de grond zetten, maar haalde het verder fietsend. Daardoor kwam ik bovenaan in een wat sneller groepje terecht en was het gat met Ronald gemaakt. Tot een kilometer of 50 kon ik het tempo goed volgen. Daarna was het beste er wel af. Die steile klimmen trekken je echt helemaal leeg. Tot zover mijn hoop om het beter te kunnen in delen en het ook wat op reserve te rijden. Het was klassiek afzien alsof het gewoon een ééndaagse marathon was. Toch hierdoor mijn positie kunnen handhaven en met veel afzien goed gefinisht. Ronald zat er uiteindelijk slechts 7 minuten achter en Arjan had een ingecalculeerde DNF vanwege een bruiloft. En wel echt een super tof parcours zeg!  

BeMC Stage 3: 84km 2580Hm Staand in het startvak realiseer ik me pas echt goed hoe leeg ik me voel. Gelukkig kijkt Ronald net zo dof uit zijn ogen en grappen we wat dat we ook gewoon kunnen stoppen om wat Belgisch speciaal bier te drinken. En er wordt een aantal keer geroepen, dit doen we nooit weer! Maar tja opgeven is ook zo wat, dus dan maar starten en kijken waar het schip strand. De start gaat meteen weer lang omhoog en het is alle hens aan dek om nog wat tempo uit de benen te krijgen. Bovenaan de eerste klim zitten Ronald en ik nog steeds bij elkaar, Arjan stond wat verder naar achteren bij de start en zien we op dat moment even niet rijden. Omdat echte koers motivatie ontbreekt ben ik blij met het gezelschap van Ronald. Ondanks dat het tempo toch niet echt laag te noemen is, voelt het toch wel als samen rijden in plaats van vol koersen. Na een kilometer of 30 ontstaat er een gaatje tussen ons omdat ik net even in een ander tempo een klimmetje op reed. Na een minuut of vijf keert Ronald echter weer terug in het wiel. Daarna ontstaat er nog een keer een gaatje. En de laatste keer is het gat zo groot dat hij uit het zicht is. Inmiddels passeren we ook het worldcup parcours in Houffalise en daar blijkt dat we allemaal toch nog dicht bij elkaar zitten. Arjan ziet Ronald rijden in een lusje en ik kan Ronald weer zien. 

Als we de Achouff brouwerij passeren zit Ronald ineens weer in mijn wiel!! Ik vraag me op dat moment af of het de rook van de brouwerij was welke hem die extra kracht gaf of dat hij dit toch op karakter heeft dicht gereden. Ik vermoed het eerste. Ondanks dat Ronald aangeeft dat het beste er ook wel af is heb ik het erg zwaar in zijn wiel. We wisselen wat stuivertje voor het kopwerk en ik vraag me af wie er nu richting het eind er het eerste af moet. Na een hele snelle puinafdaling met veel losse stenen eindigen we bij de oversteek door de Ourthe. Onderaan de afdaling zie ik Ronald echter nergens meer. Later bleek dat hij op een scherpe steen lek gereden had en zijn fiets neven schade had waardoor verder rijden niet mogelijk was. We zullen nooit weten wie die dag nu sterker was. Het was verder weer klassiek afzien tot het eind, maar voor mijn doen een super goede wedstrijd gereden. Arjan had ook weer een mooi stabiele wedstrijd neergezet en zat er met circa 6 minuten dicht achter.

BeMC Stage 4: 63km 2150Hm De laatste stage is met 63 kilometer een stuk korter dan de vorige twee etappes, maar met 2.150 hoogtemeters is deze niet te onderschatten. Ronald zijn bike is daar helaas niet te maken en start vandaag niet. De start gaat er ook vandaag weer vol op en het is meteen weer afzien om het tempo rond te krijgen. In t begin is het mooi stuivertje wisselen met Arjan, tot ik ergens toch een gaatje op hem krijg. Als hij na een kilometer of 20 in een lange zware klim ineens weer langszij komt, krijg ik flashbacks van gisteren. Ondanks dat het mij eigenlijk te hard gaat pak ik wel zijn wiel en begint het echte afzien. We rijden een tijdje samen op, waarbij blijkt dat we er wel een wat andere rijstijl op na houden. Arjan rijdt sterk zijn eigen stabiele tempo, terwijl ik het veel meer van tempowisselingen moet hebben. Op één zo’n moment waarbij er een snellere rijder overheen komt, rij ik achterstevoren op de fiets er toch nog naar toe. Arjan houdt echter zijn eigen tempo vast. Lang blijven we nog in het zicht, tot ik toch net even meer voordeel heb door in het wiel te zitten van de twee snellere mannen. Vandaag 1000x gestorven en op karakter het wiel van die mannen gehouden. Pas in de laatste klim weten ze een tiental meters op me te pakken. Arjan zit er dan ook nog steeds strak achter met slechts een minuut of twee achterstand. Wat een heftige koers dit!

In een heerlijk zonnetje tanken we bij met het pasta buffet. En dan kan nu het echte BeMC “na”genieten beginnen. Uiteindelijk hebben zowel Ronald als Arjan erg goede etappes, wat lag onze vorm dicht bij elkaar zeg! Voor de 260km met 8000Hm had ik uiteindelijk 13:04:22 uur nodig. Met de eindstand van 25e overall (13e M35) ben ik dan ook meer dan tevreden.