TransMaurienne Valoise "5 dagen afzien en genieten"

Meerdaagse stage races wekken bij mij altijd gemengde haat-liefde gevoelens op. Aan de ene kant weet je dat het pijn gaat doen en je de volgende dag helemaal kapot weer op de bike moet stappen.. aan de andere kant is de sfeer bij dergelijke evenementen uniek en zijn de trails vaak boven gemiddeld mooi. 

In een opwelling heb ik me dit jaar ingeschreven voor de TransMaurienne Valoise, mede omdat hij op papier met 5 dagen en gemiddeld ca 50km per dag niet te zwaar leek. Met wat enthousiaste verhalen en het aandikken dat het een makkie zou worden, krijg ik Francis vervolgens zover gekregen dat hij mee gaat. Met nog circa twee weken te gaan begint de banden, verzet en dropperpost discussie, waarbij mijn standpunt is.. ach het is maar "kort" dus gewoon XC-stijl op de macht, dan komt het wel goed joh.. Na toch wat aandringen van Francis (en aanbeveling van Laura Turpijn en onze Ninko “die Fransen zijn naaiballen met hun steile klimmen”) besluit ik toch van 34t naar een 30t voor te gaan (al zou ik het niet nodig hebben). Francis heeft zijn Hei Hei nog wat verder trailwaardig gemaakt door zijn Eagle groep en dropper erop te zetten.

Etappe 0 (45km – 1.650hm, 3uur); In fietsen.. We besluiten de eerste dag met de auto de startnummers op te halen, zodat we nog wat tijd hebben om trailtjes te rijden. We komen er meteen achter dat het hier heel gaaf fietsen is, maar dat vrijwel alles omhoog gaat. We proberen in lage hartslag te wennen aan de hoogte en genieten maximaal van de hele dikke downhills. Helaas maak ik al meteen een foutje in een stenige haakse bocht, waardoor de eerste schrammen een feit zijn. De fiets is gelukkig heel gebleven, waardoor we snel weer in het juiste ritme zitten. Ondanks dat we al aardig wat kilometers en hm op de teller hebben staan, voelt het als een goede zet (het was iig erg erg gaaf! :)


Etappe 1 (46km – 1.950hm, 3uur, 64e en 9e MasII); Aangezien we met verkennen vrijwel even ver gefietst hadden, was het vertrouwen in een goede afloop wel aanwezig. Maar in koers is het toch steeds een beetje aanpassen aan de heftigheid van deze meerdaagse. Wat een pokke steile klimmen en ze gaan maar door. Vandaag heb ik tijdens de wedstrijd verschillende keren Francis in mijn hoofd bedankt, dat hij me had overgehaald om een lichter verzet te monteren. Zonder mijn 30t voor denk ik dat het niet te doen zou zijn geweest (DNF). Ook naar beneden hebben ze er echt super technische secties ingebouwd. Van snel en flowy, naar heftig en stuiterend, naar rotsen en steil, en dit alles wisselend binnen 2km. Overigens geef ik toe dat ik toch enkele keren besluit om maar te lopen en dat terwijl ik normaal toch geen slechte daler ben ;)


Etappe 2 (58km – 2.400hm, 4uur, 70e en 6e MasII); De langste en zwaarste etappe met 2.400hm. Het eerste deel van de klim is goed te doen en rij ik mooi op ritme. Boven komen we op fantastisch technische singletracks, uitzonderlijk voor een marathon. Na het stuwmeer begint echter een loopstuk van 20min over een singletrail recht de berg op. Dat is echt totaal slopend, zeker omdat ik de rest van de week nog last van de opgelopen blaar zou houden. Daarna volgt de langste en heftigste afdaling die ik denk ik ooit heb gereden. Lekker zo herstellen naar beneden :p Het scheelt niet veel of ik moet even stil gaan staan, omdat de kracht in de armen volledig weg is. En man man wat een hitte. De laatste 7km in de brandende zon super steil terug naar t dorp klimmen, poh tegen de grens van lopen aan. Wat een race,, waanzin dit..


Helaas heeft Francis woensdag een begrafenis en gaat hij een retourtje Turijn-Amsterdam doen. Het plan is om woensdagochtend om 3:00 weg te rijden om ’s avonds rond 00:00 weer terug te zijn. Een TransMaurienne waardige planning natuurlijk! :) Zo hoeft hij alleen de XC te missen, wat toch al de kortste etappe is. Dan nog niet wetende van de brandstofstoring op Schiphol die alle vluchten zou annuleren.


Etappe 3 (26km – 1120hm, 1:15uur, 62e en 3e MasII); De XC wedstrijd is op klassering ingedeeld in 3 groepen, waardoor er op papier maar 7 mindere rijders in mijn heat starten. In het parcours zijn natuurlijk weer super steile klimmen ingebouwd! En omdat dat nog niet moeilijk genoeg is hebben ze er maar weer een loopsectie aan toegevoegd. Bij het verkennen merk ik al dat de benen veel last hebben van de vorige twee dagen en alle explosiviteit ontbreekt. Bij de start ben ik als laatste weg en heb eigenlijk geen zin meer om te koersen. Gelukkig stroopt het bij de trechters wat op zodat ik nog wel aan de staart van het veld kan blijven hangen. De eerste steile klim kan ik net 1 iemand achter me houden en vraag me serieus af waar ik mee bezig ben. Ik hou me maar voor niet na te denken en gewoon zo hard mogelijk eigen tempo te blijven rijden. Dit betaald zich gelukkig uit, want elk rondje kan ik wel een paar rijders inhalen (die kennelijk wat te hard gestart waren). Uiteindelijk ben ik toch erg blij met de 62e plaats van de 74! Ode aan iedereen die wel eens in de laatste gelederen rijdt, want het valt mentaal niet mee als je omkijkt en niemand meer ziet rijden! Voor het verschil.. op basis van de eindtijd zou ik 5e zijn geweest als ik in de 2e heat had mogen starten, wat mentaal wel even een ander gevoel zou geven haha..


Inmiddels probeert Francis in de chaos op Schiphol toch nog weer terug in Turijn te komen. Even lijkt het een optie om met Thijs Zonneveld naar Genua te vliegen en daar met zijn producer via Turijn te rijden.. haha vet!!  Helaas wordt ook deze vlucht geannuleerd, waardoor de kans om voor etappe 4 terug te zijn in rook opgaat.


Etappe 4 (53km – 1.380hm, 3uur, 72e en 4e MasII); Na een lange startklim zitten er vandaag wat meer glooiende stukken in t parcours, wat meer doet denken aan de Duitse marathons. Hier kan ik in groepjes goed uit de wind blijven rijden. Mooi om te zien dat de eerste dame het voor het eerst zwaarder heeft dan ik (en dan ook voor het eerst achter me zou eindigen). Het omhoog rijden van lange steile klimmen is kennelijk toch iets anders dan korter op de macht klimmen. Uiteraard zitten er halverwege wel weer wat pokke steile en lange klimmen in, het zou ook eens niet zo zijn. Maar deze worden weer beloond met vet heftige singletrack afdalingen. Het laatste stuk zit ik helemaal leeg en maak daardoor ook wel wat foutjes (crashes). Naast wat extra krasjes op de schenen en een gekrenkte ego is alles gelukkig nog relatief heel.


In Amsterdam is Francis het inmiddels gelukt om de vlucht om te boeken en toch richting Turijn te vliegen. Uiteindelijk na 1,5 dag hangen op Schiphol en 1,5 uur in het donker over een bergpas terug rijden, is hij weer netjes om 00:30 in het hotel. Natuurlijk helemaal scherp en uitgerust voor de laatste etappe! ;)


Etappe 5 (37km – 1.400hm, 2:15uur, 64e en 1e MasII); Al sinds de eerste dag hebben we het in de vorm van ‘uitfietsen’ als het over de laatste etappe gaat. Na vier dagen afzien omhoog en eigenlijk ook afzien naar beneden (maar ook maximaal genieten natuurlijk), twijfel ik toch een beetje of het wel zo’n makkie gaat worden. Globaal gezien beginnen we met klimmen tot aan het stuwmeer bovenop de Col de la Cenis, waarna een traverserend stuk volgt, om in ÊÊn stuk weer af te dalen naar de finish. De eerste lange klim valt niet tegen, misschien went dat steile klimmen toch op den duur (al blijft het pijn lijden). Bovenop de col worden we op een smalle singletrail rond het stuwmeer gestuurd, met een waanzinnig uitzicht zeg! Aangezien we de klim gehad hebben blijf ik goed het tempo opvoeren en rij dan ook eigenlijk continue alleen. De klimmen die er nu nog inzitten zijn op het hoogte profiel eigenlijk niet te zien, maar zijn hier nog steeds twee tot drie keer zolang als de Posbank. Deze trekken de laatste power er wel uit als de afdaling begint. Hier is het weer genieten op enduro achtige trails van flowy op snelheid naar kombochten uit een bikepark. Een laatste niet aangegeven extra klim zorgt nog voor nog wat inwendig gevloek, als ik vervolgens tevreden over de finish rol. Uiteindelijk blijk ik vandaag de eerste MasterII te zijn waardoor ik nog op het podium mag (alleen de 1e worden hier gehuldigd). Wat ook een ervaring op zich is zeg… Fransen kussen 2x als ze elkaar feliciteren?! en kennelijk hoort er een dansje bij!??.. Jep op het podium.. en voor aap staan haha.. 



Tour de France; Omdat de laatste etappe relatief kort is waren we mooi op tijd terug. Dit komt dan ook perfect uit met de geplande passage van de Tour de France in het dorp. Dus snel even terug naar het hotel, omkleden, tas vol eten stoppen en richting parcours. Wat een prachtig spektakel die Tour zeg. Alles erom heen doet mij nog het meeste denken aan iets van een kruising tussen carnaval en een Vlaamse braderie. Dit inclusief 'de mannetjes' die de aankleding langs de weg helemaal af maken. Met vijf heftige fietsdagen in de benen, voel je je soms een halve prof.. tot dat de Tour-renners langs komen. Tja, dit is wel even wat anders.. en voelt het geen dat wij doen maar als wat hobby matig aanklooien.. haha.. mooi om te zien zeg!  

Resumerend; Nu weer terug kijkend was het verschrikkelijk afzien en zijn die super lange steile klimmen echt een martelgang. De trails waren echter bijzonder mooi en gaaf dat er (zonder gezeur) dergelijke technische secties ingebouwd worden, heel dik! En natuurlijk was het super tof om dit samen met Francis te beleven. Wat me zeker ook opviel was de stevige concurrentie die hier aan de start stond, man wat een smalle afgetrainde mannetjes allemaal (zou het door de te halen UCI-punten komen?).

Tijdens de TransMaurienne heb ik eerlijk gezegd weer van de gemengde haat-liefde gevoelens mogen proeven, maar nu achteraf kijk ik alleen maar terug op een "super gaaf avontuur"!! Dit gaan we nog eens doen.. :) :) :)

Reacties

  1. Gaaf verslag Joene! Leest lekker weg. Mooi avontuur en knappe prestaties!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik mis het bier 😄
    Maar super vet hoor. Ik kras hem nu alleen nog maar dikker met potlood op het to-do lijstje 👍

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk Jeroen! Mooi geschreven. Leuk avontuur. Ik reed hem in 2010, en moest wel even lachen toen je dit voorjaar zei: ja die Transmaurienne lijkt me wel wat, lekker korte etappes, dus niet te lang op de fiets. 😅😁.
    Echt Franse stijl XC dit, en inderdaad, klimmetjes van sub 200hm staan gewoon niet in het routebook 🙄😏.
    Knap gereden!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gaaf man, en volgens mij zit je er nog helemaal vol van. Dat herken ik met name, met frisse tegenzin aan de start, gruwelijk afzien... tot het gaatje en dan lekker lang nagenieten terwijl je er volledig gesloopt bijzit. Moet haast een soort verslaving zijn haha. Ik ben jalours ! en strak gereden man

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Poaaa! Dat klinkt idd als mooi en pijnlijk, liefde en haat! Gaaf om te lezen. Ik twijfelde om ook te gaan, voor mij wordt t waarschijnlijk een ander evenement. Eerste keer alpen, UCI puntenkoers en mijn gewicht is niet een mix die ik zie zitten 🤓.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een bazenmeerdaagse! Ik herken zo het dubbelle gevoel dat volgens mij iedereen kent die wel eens een meerdaagse heeft gereden. Het is zo gaaf, Maar het kann zp'n pijn doen. Dank voor het lekkere leesbare verhaal dat je hebt neergepent!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten