Gedurende Hemelvaart zijn er erg leuke wedstrijden gereden. De tweede MTBA Enduro wedstrijd werd gereden in la Bresse. De eerste reacties waren laaiend enthousiast. Hier moeten haast wel gave verhalen van zijn, kom maar op
Een andere delegatie reisde af naar Cimes des Waimes, is dit de mooiste stuur Marathon ? zo lijkt het haast wel al heeft ondergetekende deze nog nooit gereden.
Ook zijn er teamwedstrijden gereden in Nederland, o.a. de Lakebike, en een week eerder een streetrace, mooie prestaties aldaar van Mark, Arjan en Bas. Helaas hebben we hier geen klassementen van, maar ze verdienen wel drie dubbele kudo's en wellicht ook nog een mooie verslagen ?
De standen zijn hieronder weer bijgewerkt.... vragen en/of opmerkingen, app even....
Cime de Waimes.. toch één van de mooiste marathons op de Belgische kalender wat mij betreft. Dus ook dit jaar had ik er weer veel zin in. Door indeling in startgolven en het redelijk snel opdoemen van singletracks was het koers verloop deze keer weer niet ideaal. De organisatie had wel wijzigingen aangebracht waardoor knelpunten van vorig jaar weg waren, maar waren er nieuwe ontstaan. Hierdoor reden na de start Francis, Ronald vdB en ik na 5km al op de eerste achterblijvers, waardoor het een beetje een toerkarakter kreeg. Hierdoor wel lekker MTBA teamwork kunnen doen en wat kunnen ouwehoeren, wat ook erg tof was. Na ca. 25km werd het veld opener en kreeg ik na het slalommen door een groepje achterblijvers een gaatje op de MTBA maatjes. Aangezien de benen erg goed voelde op eigen tempo doorgereden en zelf bij de splitsing gekozen voor de 90km (normaal niet mijn afstand:) Door het trage begin heerlijk over gehouden aan het eind en mooi op tempo de marathon kunnen uitrijden. Bij binnenkomst was Linda al binnen, die ondanks wat minder te hebben kunnen trainen 50min van de tijd van vorig jaar afgereden had, tof zeg! :) Wat een super gave wedstrijd is dit toch met klassiekers als de Steengroeve, de Skipiste van Ovifat en het kasteel van Reinhardstein. Eén ding is zeker, ik rij hem volgend jaar gewoon weer!!
BeantwoordenVerwijderenJa vet hoor, goed gereden! Leuke koers inderdaad. Je wordt nog een echte man van de lange afstand. ;-)
VerwijderenMoest helaas een keer een jaar overslaan. Maar La Rockalienne is een meer dan geduchte vervanging.
Cimes de Waimes: van het grootste 2018 trauma naar de leukste marathon tnt gereden! Vooraf beweerde ik het ene moment er wel een uur (uche) af te kunnen rijden tov vorig jaar, het andere moment durfde ik bijna niet te starten.... want druk, druk, druk met werk. Uiteindelijk was ik toch 50min sneller dan 2018. Wat super lekker als je ineens dingen wél kunt en het jaar ervoor moest lopen. Eerlijk gezegd geniet ik zelfs tot op vandaag nog na.
BeantwoordenVerwijderenKlasse Linda! 50 minuten, das een enorme progressie!
VerwijderenBucketlist: endurootje rijdem.
BeantwoordenVerwijderenNa een ideale voorbereiding in Schotland en nauwelijks kilometers op de dikke bak afgereisd naar de Vogezen voor mijn vuurdoop in een Enduro. Wel wat schrik vantevoren voor de uitdaging en respect voor wat te wachten staat. Doel is om te finishen en heel te blijven. Na een verwacht chaotisch weerzien met de Dudes in onze coole blokhut met grillplatz was het maar goed dat de zaterdag relatief mild was met een late start en drie specials.
Na wat gesukkel bij de inschrijving vanwege niet voorhanden certificaten ging het dan vanaf een uur of 16:00 uitermate relaxed van start richting de eerste special. Deze special was niet al te lastig, maar ik maakte de fout voor Arno te starten die ik door mijn voorzichtige manier van rijden relatief snel in mijn nek had zitten op een plek waar ik hem er niet makkelijk langs kon laten. Toen hij er eenmaal langs was yat ik opd e max van mijn stresslevel en stuurde ik kort voor het einde in een gravelbocht te scherp in met een OTB als gevolg. Hard op mijn knie gevallen en ik hoorde snel Hugo roepen dat ik snel moest opstaan omdat dit alles van mijn tijd af zou gaan. Op de fiets en verder, maar heup en knie waren pijnlijk. Geen beste start. Desalniettemin liepen special 2 (redelijk technische XC trail) en special 3 (bikepark) best behoorlijk en zo yat dag 1 er al snel op.
Dag 2 was vroeg opstaan, want de start was al rond 8:00 en de grill van de avond ervoor was weerbarstig. 7 Specials op het menu vandaag. SP4 was ik voor gewaarschuwd. Deze bikepark SP zou pittig worden. In het eerste deel stuurde ik nog ok, maar wat vierkant. In het tweede deel bokte mijn ros als een weerbarstig paard voor zijn hindernis. Ik zag de lijn over een drop met daarachter stenen en een switchback gewoon ff niet en blokkeerde volledig wat resulteerde in twee loopsessies. Geen beste start van de dag. In SP5 startte ik weer voor Arno (sufferd) al bleef hij, mede door een powerklimmetje, wat langer uit de buurt. Toen hij op tweederde van de SP alsnog voorbij ging stuiterde bij mij op mijn alternatieve lijn de ketting van het voorblad. Mijn inschatting was dat het alleen nog omlaag ging en ik liet me zonder de ketting erop te leggen verder rollen. Verloor wel wat tijd doordat ik niet meer kon bijtrappen, maar het was te overzien. In SP6 een langere technische DH gebeurde me goddomme nog een keer hetzelfde kort nadat ik Ninko, die de natuur aan het bewonderen was, inhaalde, hetzelfde. Nu moest ik van de fiets af en met hulp van een toeschouwer kreeg ik de ketting er weer op. Helaas hoorde ik ook een scherpe pang en dat was de stofkap van mijn voorvering die eruit was geplopt en er was ook lucht uitgelopen. Mijn vork kon niet meer vol open. Deze SP dus ook weer niet het grootste succes.
SP7 lag na een lange klim over de col de Brabant speciaal voor Ninko. Deze afdaling had weer een heel ander karakter. Heel xc over gras, modder en stenen en vooral heel steil omlaag. Voor mijn gevoel een lekkere special gereden en nog twee anderen ingehaald, maar uiteindelijk viel de tijd erg tegen (net als van de andere MTBA-ers) op de één of andere vreemde manier. Wat waren alle anderen hier hard naar beneden geklapt. SP8 (weer een bos-stenen flowy track) en SP9 (nagenoeg gelijk aan SP3 in het bikepark) ondanks de beperkte voorvork goed doorgekomen en uiteindelijk als 232e over de streep (van de 320 starters ofzo).
Min of meer overleefd en alle specials uitgereden. Doel gehaald. Check
Heel gaaf en eigenlijk wil ik nog eens een enduro meepakken.... lijkt me ontieglijk tof...
VerwijderenOp de Whatsapp groep maakte ik het al duidelijk dat 1 week voor de 24-uurs estafette wij ineens met 5 rijders over (7 was het doel).
BeantwoordenVerwijderenUit ervaring weten we dat dat een beetje weinig is om het goed vol te blijven houden.
Op raceday hebben we de inschrijving dus omgezet naar een 6-uurs estafette.
De organisatie had ons handig ingedeeld in "6-uurs solo".
Dat was na 1 rondje opgelost, toen stonden we in klasse "6-uurs team"
Na een uurtje of 2 reden we rond op plek 12 (van de 27).
Dat voelde redelijk kleurloos; geen 24-uurs en geen mooie uitslag.
Zelfs een slappe voorband bij mij veroorzaakte geen paniek.
Na de finish kwamen we er achter dat klasse "6-uurs team" maximaal 3 rijders mocht hebben. Dus maar weer eens met de oragnisatie om het telraam gezeten. om uit te leggen dat 5 niet gelijk is aan solo en echt meer is dan 3.
Dus werden we ingedeeld in klasse "6-uurs team XL" (na de finish).
Dus maar eens kijken waar we gefinished waren... De winnaar deed 20 rondjes in 6 uur 12 minuten 54 seconden
Wij 20 rondjes in 6 uur 13 minuten 9 seconden
Nondeju, op 15 sec na de nr.1 plek misgelopen.
Aan de andere kant, we dachten op een roemloze 12e plek rond te dobberen...achja, hadden we beter moeten opletten.
De vreemde mix van blijheid en teleurstelling hebben we met een koud biertje afgespoeld.