Zo, dat was me een weekendje wel. Meer dan keurige uitslagen zijn er gereden op XCO en XCM front. In duitsland is er gestreden op een modderig parcours. Joene pakt gewoon even de eerste plek in zijn categorie.... biertje verdiend ! Frank staat ook op het podium op de lange afstand. Een ander groepje MTBA-ers reed mee in Belgie alwaar ook mooie uitslagen werden genoteerd. En in de polder werd hard gefietst door Arjan en Bas..... de gemene deler: veel plezier en dikke fun. Komt u maar met die verslagen.....!!
Hieronder vind je de standen tot nu toe.
We hebben dit jaar een kleine optimalisatie doorgevoerd in de manier van puntentelling in het XCM klassement. Mensen die de lange afstand rijden kunnen de punten krijgen in hun afstand maal 2 .... OF kunnen punten pakken op basis van tijd tov andere MTBA-ers op de korte marathon afstand.
Voorbeeld: stel, Jeroen (1 van de vele) besluit een lange marathon mee te rijden als enige van MTBA, 8 andere MTBA-ers rijden de korte afstand. Jeroen rijdt de vierde MTBA tijd op de korte afstand (en rijdt de lange marathon wel uit), dan krijgt hij geen 2 punten, maar wordt hij opgenomen als 4e uitslag van de 9 deelnemers en krijgt hij dus 6 punten.
Zondag stond de Schinderhannes halvemarathon (69km) in Emmelshausen op de planning. Vlak bij Emmelshausen valt het op dat de lucht wel erg grijs is en het wegdek vol met plassen ligt, vannacht is het hier niet droog geweest. Maar de motivatie zit wel goed, zin om op de bike te stappen. Even in de rij voor het startnummer, omkleden (gelukkig is het droog en ga na wat twijfel toch voor kort-kort) en even een stukje warm rijden. Man wat vliegt de tijd altijd! Bij het startvak aangekomen staat er dan ook al 60 man klaar en zie aan het eind onze oranje-zwarte jongens. Gezien een aardig vertrouwen in de vorm, besluit ik wat brutaler te zijn en langs de kant mijn fiets in een leeg plekje op de 6e rij te drukken. Nog 5 minuten voor de start en merk dat ik een stuk nerveuzer ben dan de gasten twee rijen voor me, chips.. volgende keer toch vroeger bij de start gaan staan :/ Na het startschot gaat het over het asfalt naar beneden om verderop schuin een bospad in te duiken. De volgende 10min tekenen zich in het zoeken van gaatjes om toch hier en daar wat plekjes te winnen. Op het moment dat er ruimte komt zie ik op 200m de (redelijk grote) kopgroep nog rijden. Wel merk ik dat de benen niet echt goed voelen, ze voelen wat verkrampt en pijnlijk, waarbij de explosiviteit wat ontbreekt. Desondanks ben ik met 12km weer bij de grote kopgroep aangesloten, en blijkt dat ik er redelijk doorheen kan forceren. Op het parcours is het glibberen en glijden omdat er een glad toplaagje heeft gevormd. Inmiddels is de kopgroep uit elkaar geslagen en zit ik in een sub-groepje van 4 man rond de 20e positie. Nog steeds voelen de benen niet goed en moet ik veel op kracht forceren. De positie is echter super voor mijn doen, dus maar blijven rijden, veel eten en het beste ervan hopen. Wat een mooie afwisselen de marathon is dit toch ook zeg, de ene keer loop je te stoempen tussen de weilanden, door beekjes of over bruggetjes heen en om even later singletrails switchbackend naar beneden te (gl)rijden. Inmiddels is het groepje uit elkaar geslagen en heb ik nog één Duitse mederenner, die harder klimt maar minder daalt. Want iedere keer ontstaat er een gaatje in de afdaling, die ze in de klim weer dicht rijden. Met nog 15km te gaan probeer ik het gaatje na een afdaling te handhaven en lukt het me in de eerst volgende lange klim ervoor te blijven. Het voldoende eten doet zijn werk, want ik kom weer een aantal gasten achterop die eerder uit het groepje weg waren gereden. Mooi om zo luchtig mogelijk ‘heeeey’ te zeggen als je er weer voorbij komt, terwijl een paar holle lege ogen je terug staren. Inmiddels is het minder dan 6km nog en heeft het wegrijden bij mijn Duitse collega zijn tol wel gekost. Maar nog 6km, dan zijn we er toch zo’n beetje en het zal toch wel voornamelijk naar beneden zijn, toch?. Nou, fout gedacht.. de organisatie heeft me er aan het eind toch nog een paar vieze klimmen in gegooid, man man man. De snelheid gaat er daar wel uit zeg. Gelukkig was het gat groot genoeg en heeft mijn concurrent het opgegeven, waardoor ik compleet leeg als 15e overall en 1e Sen II over de finish rol. Het zonnetje schijnt hevig dus met een biertje en pasta in de hand is het goed nagenieten. De andere MTBA jongens finishen ook met een tevreden lach op het gezicht en Frank blijkt zelfs ook podium op de lange afstand gereden te hebben. Waarmee het echt een top dag is geworden! Hopelijk zijn mijn benen de volgende keer net zo slecht!! :)
BeantwoordenVerwijderenEmmelshausen, dit was mn eerste duitse marathon en 1e keer met fiets in dit gebied.
BeantwoordenVerwijderenZaterdag avond waren we met Arnout, Marlon en Bart Peters in een huisje in aan het Lorelei dal geland.
Dus zondag was het relaxed wakker worden (behalve Bart, die had de hele nacht aan trainspotting gedaan. De rails liep 20 meter bij het huisje vandaan).
Arnout kon helaas niet starten want zn achteras was gebroken bleek zatedrag avond.
Het was niet heel zomers met het gemiezer maar ook niet onaangenaam.
Bij de start was het fris maar na de start voelde het prima in kort-kort met mouwstukken.
Mijn doel was rustig aan doen de eerste 2 uur en dan maar es zien wat er nog in zit.
Dus Bart en ik kwekkend als ouwe wijven samen gefietst. Marlon vond dat blijkbaar niet erg racy en ging er vandoor na iets meer dan een uur.
Bij één afdaling (niet heel technisch) was de sfeer ineens anders toe er iemand met gebroken botten (been? heup? arm?) keihard lag te gillen op het parkoers.
Hulptroepen waren er bij dus doorrrr...Bart overwon zn hoofdpijn (al die trein-nummers ook) en kwam op stoom, klimmen deed Bart iets sneller, ik daalde iets lomper (hiep hoi 85kg)
Wat een prachtige umgebung! Omdat ik over had zag al het moois en zat ik tegen alles en iedereen aan te beppen.
Bart en ik hebben iets van 2 uur met Rosa van Doorn gereden ondanks dat we dreigden haar een greppel in te duwen omdat ze conccurent van Britt is in de Liv Ladies cup.
Het laatste stuk van 10km was effe doorbijten en listen verzinnen tegen dreigende kramp (echt, ik verlies te veel vocht op zon lange rit).
Gelletjes en sportdrank hebben lang geholpen maat het werd toch pijnlijk...Bart kon door blijven rijden terwijl ik scheel naar mijn twee verkrampte benen staarde.
Uiteindelijk 2 minuten later dan Bart binnen in 3 uur 53min.
Joene liep daar alweer citroentjes fris rond met een biertje natuurlijk :-)
Supergaaf om de podiums te vieren van Joene en Frank vanaf 1st row! Wat een bikkels.
Na het horen van de feedback van Joost van vorig jaar en de positieve verhalen in diverse verslagen over de Rockalienne had ik dit jaar al vroeg im mijn planning besloten deze jonge Ardennetopper op mijn lijst te zetten. Niet een te lange afstand omdat het toch wel veel reizen is en er meer dan genoeg op mijn agenda staat. Nog wel even getwijfeld met de Schinderhannes die ik al wel eens gereden had, leuk vond en al soms in Emmelshausen overnacht als ik aan het pendelen ben. Maar toch voor de Baraque de Fraiture gekozen.
BeantwoordenVerwijderenDe avond ervoor nog wat trailtjes in een kurkdroog La Roche gereden, maar in de nacht gingen alsnog de hemesluizen wijd open. Dit beloofde traditioneel Ardennen spektakel. Op het menu stonden 73 km, 1750 hm, een glas pils a la Ardenaise met dito worst en een rendez-vous met Joost. Zin an!
Het parkoers maakte alles waar wat er aangekondigd was. Oneindige singletrails omhoog en omlaag tussen struiken en krappe dennenbosjes met veel gladde wortels en stenen. Ik waande me bij vlagen weer terug in Polen. Veel steile klimmen die net wel of net niet op het kleinste tandje te rijden waren waarbij de slijk niet echt behulpzaam was en natuurlijk het grand theater op het einde met een bak hoogte in de laatste 5km. Verder prima verzorging en organisatie. Klein maar heel fijn.
Dan de koers. Fijne start achteruit het achterste blok samen met Joost. Besloten de start wat af te wachten door wat ongemakken inde week vooraf. De start was nerveus, bergaf en slingerend over een natte skipiste. Geen risico genomen. Een kilometer of zes-zeven met Joost gereden tot het gevoel ok was en daarna dan ook op een klim doorgetrokken. Het voelde niet super, maar er zat genoeg snit op. Een kilometer of dertig lang flink lopen inhalen en goed diep gegaan. Wel aan het sturen als een dronken aardbei, want op de speklgladde worteltrails was ik een stuk minder dan de concurentie tot mijn eigen frustratie. Toch iets met scherpte lijkt het.
Na ongeveer de helft toch en soort van dipje. De groep van een man of vijftien waarmee ik liep te jojo-en reden allemaal langzaam bij me weg. Na een gel te eten en bij de verzorging vier bekers weg te drinken (zou ik te weinig hebben gedronken joh?) langzaam weer ritme gekomen en me mentaal gaan voorbereiden op de finale. Dat liep lekker en voor de hufterige laatste km's kamen had ik iedereen op één na van het groepje terug. De laatste vijf kilometer was het echter wel zwaar op en kroop ik de laatste klimmen op. Blijkbaar gold dat voor iedereen, want er kwam niemand meer van achter terug. Na 4:04 over de streep als 46e overall en 11e Master 2. Best tevreden mee ondanks dat het niet optimaal liep. De marathon zelf is echt een aanrader!