Het begint al bijna een MTBA klassieker te worden, het rijden van de Sudety Challenge. Dit jaar 3 man aan de start, Arno, Kex en Joost v G. Waar in Nederland de mussen van het dak vielen, waren de omstandigheden in Polen gematigder. Natuurlijk weer diep respect voor het volbrengen van deze 6 daagse door de heren !!!! Gelukkig levert dit weekje Polen ook nog wat punten op voor ons XCM klassement 😉. Afgelopen zondag was ook de Saarschleife Marathon. Joene stond daar aan de start voor de lange afstand en verstevigde daarmee zijn positie in onze stand.
De stand is nu als volgt :
Zoals de traditie betaamt: klerkx zal het mooiste verhaal gaan posten!
BeantwoordenVerwijderenMaar even mijn variant..
Het begon al met lange tijd twijfelen over de keuze van de fiets bij mijn kant. Het zou voor mij sowieso een vakantievariant worden deze keer. Genieten van de trails, gezelschap en de nieuwe mensen die je ontmoet. Geen prestatie doel. Weinig gefietst dit jaar, en qua trails is mijn Ibis een leuke fiets om te gebruiken. Maar toch gekozen voor mijn Alma, kleine twijfel over mijn fysieke staat, zodat ik liever een makkelijkere klim fiets meenam.
Proloog: 23km, Joost en ik hadden hem grotendeels verkend op de zaterdag, maar het parcours was nog niet helemaal klaar toen. Maar het was de proloog van 2015, met een extra (moeilijke afdaling) en 250 extra hoogtemeters erin. De nieuwe afdaling gereden, en de rest verkeerd gereden, waardoor we per ongeluk toch 1000hm's hadden. Mmmm. Ok. In de nieuwe afdaling zat al meteen 1 mega drop, die ik uberhaupt (meer dan 2 meter hoog) niet zou durven met mijn Ibis. Maar goed, er leek een kleine mogelijkheid rechts te liggen, waarin je via 4 grote rotsblokken heel beneden kon komen.. of niet he! ;-)
Goed zondag start, ik mocht als eerste van ons drieen, en ik besloot maar om ruim een uur op mijn omslagpunt te gaan zitten. Verder was het 30c in de zon omhoog, dus naast het klimmen was dat ook nog iets lekkers erbij. Eigenlijk heb ik lekker gestuurd, ok geklommen en vooral het laatste bekende 2015 stuk nog ff doorgeramd tot de finish. Waarbij ik tot mijn verrassing een top 40 overal tijd had, en 5e masters. Het zal wel toch die gereden drop zijn geweest haha. Leuk om te merken dat je in de wedstrijd adrenaline toch wat meer doet weer!
Stage 1: Nu ging het echt gebeuren, 5 dagen 3,5-4 uur fietsen per dag, als je snel bent. In de eerste klim dacht Klerkx maar meteen zijn beste benen te gaan gebruiken, en ik en Joost reden hem wat rustiger. De Sudety is namelijk geen normale marathon/meer daagse. Er is nergens rust, alles is stuiteren en heftig. Eten en drinken zijn lastig. Dus je moet slim rijden en geconcentreerd, anders maak je jezelf of je fiets kapot. Na de eerste klim stond klerkx stil, iets met een zadel. Ik reed door, en reed met een grote groep verkeerd. Na deze extra klimlus lag ik achter iedereen, en ben ik steady gaan rijden. Uiteindelijk in de laatste drie klimmen weer voorbij klerkx, en weer bij Joost gekomen, waarmee ik het laatste stuk uitgereden heb. Alles wat op reserve, want de volgende dag was er een mooie stage.
Stage2: de rit naar Bardo, onze eerste verplaatsing die week. Dit was een bekende voor mij en Joost. Ook een mooie en leuke. In 2015 heb ik hier mijn bijna waterloo gevonden in een zware crash. Dus nu moest het beter! En dat gebeurde ook. Door een vlotte start, en stabiele race zonder fouten kwam ik als eerste nederlander over de finish, 30e overall. Wel maar 8e master, want die oudjes zijn allemaal taai he!
Stage 3: 2e verplaatsing, ook deze stage bleek ik de sterkste zonder te forceren. Reed met klerkx op, die na zijn mislukte stage1, wat veiliger ging starten en mij volgde. Hij besloot echter op een steile afdaling te gaan liggen, en heeft daarna ook nog veel pech gehad. Maar ik wist al wel dat ik goed lag, en in de laatste afdaling ging het helaas mis. Hoe een kleine scheur zoveel ellende kon veroorzaken. Plugje werkte niet, maar ondertussen was mijn pomp en ventiel 1 geworden. Ik had uiteindelijk na 70 minuten werk alles los en gerepareerd... Klassement natuurlijk weg, reed er gelukkig ook niet voor, maar koersbloed is lastig weg te halen als je goed was geeindigd, want het was sowieso weer top30 geweest. Maar goed. Ondertussen was klerkx er weer, en hij zat er mentaal door heen. Sudety was heftig en zwaar, en twijfelde over doorgaan. Samen toch rustig uitgereden en hem beloofd de volgende stage samen te gaan rijden voor de lol.
BeantwoordenVerwijderenStage 4 & 5: Samen met klerkx, de lol stond voorop, en wat bleek, iets minder hard fietsen betekende meer lachen, meer genieten vande trails, en nog steeds best goed eindigen! De trails op deze twee dagen waren ultiem. Vooral de laatste dag waarin we met ons drieën lange tijd op gingen, Joost had het toen zwaar, en klerkx en ik zijn tot driekwart bij hem gebleven. Maar toch het laatste stukje doorgereden. Samen gelachen om de meest absurde afdaling ooit die ik tot nu toe gezien heb. glijdend op de kont over rotsen naar beneden. Ja zo steil was het..
Conclusie: editie 2015 was mooi vanwege de grote groep van MTBA en gezelligheid. Editie 2018 was mooi vanwege de nog vettere trails, en ook weer de gezelligheid van de vele nationaliteiten die je ontmoet. En verder, weer geleerd dat ik terug ga naar mijn roots: lol hebben, en daar heb je technische trails voor nodig, leuke mensen, en een paar goede vrienden! Thanks Joost en Jeroen!
😍😘 just as it was. Super vakantie, nog nooit zo stuk gegaan
VerwijderenLekker verteld ouweleeuw en wij ook van jou! Zal mijn duit na mijn vakantie in het zakje doen.
BeantwoordenVerwijderengaaf!
BeantwoordenVerwijderen