Dit weekend werd de 1e marathon van de SFORZ-cup verreden, Rhens/Rhein Hunsrück MTB Marathon. Veel MTBA deelnemers aan de start, dus genoeg punten te verdelen. Uitslagen waren weer mooi met zelfs een 1e plaats voor Arno bij de M40 !! Eea resulteert in de volgende stand :
Zo, dat was weer een leuke fietstocht.
BeantwoordenVerwijderenLekker vroeg in de waguh met Arno richting Rhens. Uitgebreid de tijd om de tactiek door te nemen....
Aangekomen in Rhens was alles netjes georganiseerd. Ruim op tijd dus voor een bakkie en een broodje.
De start was rustig maar op de asfaltweg de nodige positie kapingen en nerveus geschreeuw. Arno was weg, kansloos voor mij. Joene zijn wiel was het plan, maar ook dat plan sneuvelde snel... (-: het zat er niet in. Joene ging net iets harder en ik reed al aardig op de limiet. Helemaal lekker ging het niet.
Maar he, in het bos was het toch wel aardig nat, raar want ik had in mijn hoofd zitten dat het toch wel opgedroogd was. Uiteindelijk dus 50 km glibberen en glijden. Maar nergens gevaarlijk vond ik, leuke technische stukjes erin, waar we toch voordeel hebben met de beroemde MTBA trainingen. Het ritme kwam langzaamaan en ik kon in wat groepjes meerijden. Her en der een schuiver, een lek bandje. Ik dacht bij mezelf, niet teveel risico, geen zin in vallen. Op het laatst werd me nog de loef afgestoken door twee mensen die duidelijk wisten dat de finish 50 meter verder lag...(-:
Na de wedstrijd beste kramp in de beentjes, meer zat er echt niet in, hmmm.... maar ja, ons SFORZ team (waar ik ternauwernood toch een wildcard voor heb gekregen...) heeft toch best redelijke zaken gedaan. Arno 1, Joene 2 en ik 4 in de SFORZ cup categorie. Of ik dat vol kan houden.....
De duitse catering was top, radlers, schorle, pasta allemaal service van de organisatie. Zonnetje kwam door en Arno werd gehuldigd (Top!), heel veel MTBA deelname en dat maakt het extra leuk. Op naar Montferland..!
Was geen wildcard. Gewoon bewuste keus :-)
VerwijderenMooi Verhaal....wildcard hehehe.
VerwijderenMooi Onno. Ik doe even verslag van de lange versie. Dat was 80 km glibberen en glijden.
BeantwoordenVerwijderenDoel was om vooral lekker te rijden en constant te blijven. 80km wedstrijd was toch al weer ff geleden, dus vooral niet te dol van start.
M'n nieuwe bandjes De maxxis Ikon's (te koop bij ninko) hielden zich gelukkig prima in de modder.
Vlak na de start Kex al snel kex in het vizier. Maar had geen behoefte om er naar toe te rijden. Uiteindelijk toch aansluiting gevonden toen zijn groepje collectief een verkeerde afslag nam. Tijdlang min of meer samen gereden. In lange snelle afdaling zach ik het misgaan. Kex ging full speed in een natte bocht onderuit. Zag er ernstig uit. Afgestapt en gechecked of ie ok was. Dat was ie min of meer. Vervolgens verder. Helaas wel wat plekken verloren daardoor. Beetje uit de flow geraakt en er op gerekend dat Kex zelf rustig zou uitfietsen. Tempo wat laten zakken. Had geen idee meer waar ik lag in de koers.
Op laatste klim zie en hoor ik ineens Kex voorbij knallen, die ging duidelijk nog voor de punten. Van de verbazing hoogste hartslag van de dag gehaald. Helaas kon ik niet meer aanhaken. Hij stoof net voor een trechter voorbij. Werd aan alle kanten geblokkeerd door wandelaars. In de laatste afdaling nog geprobeerd dichterbij te komen, maar ook daar lag iemand midden op het pad te kreunen. Dit keer maar wel doorgereden. Maar zat helaas nog steeds achter langzame dalers. Moest van de lijn af om in te halen, maar dat leidde tot een schuiver. Helaas.
Eenmaal bij de finish stond Kex daar met een dikke grijns. Verschil was 30 seconden.
Moraal van het verhaal. De koers wacht ook op niemand, dus de volgende keer rij ik wel direct door ;)
#altijdkoersmetKlerx
VerwijderenKex...sluwe vos. Hou het in gedachten ;-)
VerwijderenNou, ik ook nog een kort verslagje van mijn avonturen. Lekker uitgeslapen met Onno. En ja, beetje bazenpraat vooraf. Maar vooral relaxed op tijd, kopje koffie, broodje, fietsje preppen. Redelijk vooraan de fiets neergezet. En mijn gepinpointe concurrent voor de SFORZ klassement gemarkeerd als focus. Die moet ik volgen, of liever: voorblijven. Doel was namelijk: XC style starten (focus immers nog steeds op de XC's) en bij voorkeur goed eindklassement over 5 wedstrijden in de SFORZ cup.
BeantwoordenVerwijderenStart was zoals Onno het vertelde, wat zenuwachtig gedraai, maar vooral relatief rustig vond ik. Fijn, want we hadden niet warm gereden. Dus even 5 minute peddelen was wel fijn. Er ging ook niemand in de aanval, er redden drie Duitsers voorop, 1 had een mooie Deutschland trui, DrossigerBikes. Dus zal wel snel zijn dacht ik. Na een stukje verharde weg, verhardde ook het tempo door wat nattigheid en modder omhoog. Klerx, Ronald redden we voorbij, zij hadden net de eerste 35 erop zitten. Voor mij ook het moment om eens te kijken wat mijn SFORZ concurrentie aankon. Dus klein beetje gas erbij. Et voila, rij opens op plek 2 na een slim bochtje. Mooi. Deze plek houd ik maar even vol dacht ik. Na een afdaling, die ik prima kon bijhouden op mijn Chinastarrie en thunderburts, heb ik even kop overgenomen, en binnen mijn overschatting wat gas bij gegeven. (immers xc start he) Dit resulteerde in eerste boven, en nog maar 3 in mijn wiel (de latere top drie). Boven bleek toch dat ze mijn tempo nog iets te langzaam vonden, dus gingen los. Zag ze langzaam wegrijden, en dat was voor mij het moment om mijn Eigen race te gaan rijden tot aan de finisch. Doel was nu: volhouden na de eerste 20 minuten rood rijden, en kijken waar het schip strand. Nou dat duurde lang. Tijd lang gevochten om plekken 5 tm 8. Waarbij ik nog een tukker heb geholpen in wat advies en inschatting. Zelf kon ik niet meer harder, kon alleen maar tempo blijven rijden en de klimmen op de macht omhoog. Voelde goed, en ondanks mijn semislicks, geen vering, wel veel lol gehad op het parcours. Laatste 10 km nog gevochten met 2 duitsers om plek 6. Maar wist toen al dat ik goed lag voor de m40 klasse. Had alleen maar jonkies gezien tot nu toe ;-). op 1 seconde na, zie ervaring Onno, werd ik 6e. Finish lijn was eropeens, en er was geen sprint optie. Helaas, maar eigenlijk gewoon supergoed resultaat. In een gemengde marathon met sterke rijders 7e overall worden. Daar had ik voor getekend in februari dit jaar.
Podiumfoto ziet er een beetje uit alsof je kramp in de poten hebt en door de anderen overeind gehouden word ;-)
VerwijderenMooi resultaat man!
Moest poepen, nee was verkeerde houding, maar ja, wel dikke aders, das ook mooi!
Verwijderen7e trouwens
BeantwoordenVerwijderenVoor mij was het weer zo'n dag. Eigenlijk niet gepland te gaan koersen, Maar ja de voorzienigheid.
BeantwoordenVerwijderenDeze keer gekozen voor de lange afstand, nog steeds met de Sella Ronda in mijn achterhoofd, met het Idee niet volle bak te gaan. Achterin het startvak opgesteld om een rustige start te verzekeren. Ronald en Edo stonden in de buurt en ik had al zo ingeschat dat ik met Ronald een mooi tempo zou kunnen rijden. Na de pang niet kunnen laten om wat op te schuiven, maar toch nog ver genoeg achterin om in wat opstoppingen te komen. Geen zin om daar op Ronald te gaan wachten dus Maar begonnen met verder opschuiven. Hij zal vanzelf wel aanschuiven. Uiteindelijk gebeurde dat dus ook na een keer een verkeerde afslag met mijn groepje.
Vanaf toen in wisselende samenstelling met het groepje en Ronald op pad tot ik op één van de nota bene asfalt afdalingen een Kruiswijkje maakte. Flinke smakkerd en flinke auw. Nadat Rondal had vastgesteld dat ik niet aan het overlijden was gaf ik aan dat hij best door kon rijden. Ik had even tijd nodig om mijn ledematen te tellen. Omdat het pijn deed had ik twee opties, of afhaken of gaan koersen. Naja eindelijk geen keus dus, dus mezelf weer op de fiets gezet en rustig begonnen op de gelijk volgende klim. Daar kwa ik erachter dat mijn derrie verbogen was en op de twee kleinste blaadjes mijn spaken kietelde.
Na een minuut of tien kwam er toch weer ritme in en zolang ik nit teveel schakelde deed mijn fiets ook leuk mee. Raceface on en gaan. Met nog een kilomter of vijf te gaan zag ik Ronald opeens weer rijden in een afdaling waar ik nog aan de andere kant aan het klimmen was. Dat moest binnen de minuut zijn en gaf een moraalboost. Gelletje erin en ernaar toe gereden. Het inhalen moest demotiverend hard zijn op de klim en dat was het. De kleiklim zelf was zonder mijn kleinste blaadjes niet te fietsen dus het laatste stuk met het hard in de keel en mijn pijnlijke pootjes opgerend. Bovenaan stelde ik vast dat het gat groot genoeg moest zijn. Op de laatste afdaling nog net een dame kunnen ontwijken die achterstevoren de modderafdaling naar beneden gleed, en daarna de trail het dorp in. Dat was lekker!
Die dame ja. Die lag er slecht bij en behoorlijk in de weg ook. Hoorde dat ook bij het plan?
VerwijderenZe keek wat moeilijk toen mijn bidon haar voorwiel doorboorde, maar dat duurde maar een fractie van een seconde.......
VerwijderenAllereerst de felicitaties en het respect voor de goede prestaties mannen!
BeantwoordenVerwijderenVoor mij een marathon om heel snel weer te vergeten: te weinig gegeten onderweg door het
aanhoudende gevoel van een volle maag na het ontbijt, en dus kwam de onvermijdelijke hongerklop genadeloos voorbij op het moment dat ik Edo in het vizier had. En een heel hoop mensen die ik eerder had ingehaald ook trouwens terwijl ik achterstevoren op m'n fiets zat. Afijn...toch maar weer eten de volgende keer en oh ja: me beperken tot de halve marathon.
Halve marathon wellicht slimmer, denkende aan Groesbeek bijvoorbeeld. Maar zuur iig.
Verwijderen