Elfsteden MTB Experience

Heel veel regen, modder, wind en kilometers. Dat waren de belangrijkste ingrediënten van de Elfsteden MTB Experience afgelopen weekend.

Samen met een Friese vriend ingeschreven als de Terpbokken zonder een idee te hebben wat ons te wachten zou staan. Als we het vooraf hadden geweten hadden we het wellicht niet gedaan.

Aard van de routes: Zompige hobbelige dijken en drassige hobbelige weilanden, koeien en schapen ontwijken, over tientallen hekken klimmen, zuigende zandpaden, schelpenpaden en (gelukkig) ook behoorlijk wat asfalt en Waddendijk. Op dag 2 in de bossen van Gaasterland ook een verrassend leuk stuk met veel singletrail. 

Dag 1: 110km, dag 2: 160km en dag 3: 170km.

Klassement werd opgemaakt uit segmenten van 30 to 50 km, waarvan je er per dag 1 of 2 voor de kiezen krijgt.

Homme (m'n teammaatje) en ik hadden vooraf geen idee hoe sterk we zouden zijn ten opzichte van de rest van het veld (95 mannenteams). De eerste dag heb ik vreselijk afgezien en vooral op het zuigende zand en drassige grasland maximaal moeten rijden om Homme bij te houden. De Geax AKA bandjes lijken op deze ondergronden extra veel weerstand te hebben. M'n gemiddelde bpm en max bpm waren hoger dan ik eerder dit seizoen in wedstrijd heb gehad. Na afloop van de etappe bleken we 8e te staan. In de avond tot middernacht met materiaal bezig geweest om alles weer een beetje in orde te krijgen.

Volgende dag om half 6 de wekker voor wat mijn beste dag zou worden. Hoewel Homme wel paar procentjes sterker is dan ik, heb ik redelijk makkelijk kunnen volgen. Op de modderige singletrails van Gaasterland gleden de AKA's (droogweer bandjes) voorspelbaar door de bochten. Eind van de dag bleken we dusdanig hard over de 2 segmenten gereden te zijn dat we naar de 2e plaats waren geklommen.

Op dag 3 hadden we 3,5 minuut te verdedigen op de nummers 3 en 4,5 minuut op de nummers 4 t/m 8. Het segment was een stuk van 30km over de Waddendijk met windkracht 6 schuin tegen op drassig gras met glibberige smalle bruggetjes (vaak niet meer dan 2 natte schuinliggende planken) en een aantal hekken waar overheen geklommen moest worden. Al snel reden de nummers 8 weg en aangezien niemand ze ging halen moesten wij erachter aan. De tactiek was 'uitroken' door ze 250m voorsprong te laten houden tot ze zouden instorten. En met nog 8km te gaan gebeurde dat ook en konden wij alsnog makkelijk aansluiten. Uiteindelijk nog samen stevig doorgereden naar einde segment en sprintje gewonnen.

Dit betekende tweede in het eindklassement! Maar gvd. Wat was het zwaar. Het meest extreme qua omstandigheden dat ik ooit heb meegemaakt. En een teammaat die een fractie sterker is en nauwelijks inhoudt maakt het nog eens extra zwaar.

Achteraf gezien wel enorm nagenieten dat we het gehaald hebben en ook nog eens zo sterk waren. Van de 95 teams hebben er slechts 69 de finish gehaald. Dat zegt veel.