Top dag gehad. Erg mooie omgeving en het parcours lag er zoals verwacht erg goed en snel bij. Samen met Arnout en ook Juul en Guido van Discovery gestart terwijl Kex wat meer vooraan in het plebs-vak stond. Joene, Nick en Evert van Discovery stonden in het eerste vak en dat is ook voor het laatst dat ik ze gezien heb.
Start was prima en nauwelijks last gehad van tragere rijders. Vrij snel een aardig ritme te pakken en Juul en Arnout achter me gelaten en Guido bijna de hele rit in het zicht gehouden. Tempo goed kunnen volhouden tot het einde en in de laatste kilometers Guido nog ingehaald. Parcours niet al te spectaculair maar mooie uitzichten en op en rond de trails prima sfeer en organisatie.
Uiteindelijk dik 22 gemiddeld gereden en 41e overall / 11e bij de ouwe lullen. Tevreden... Afgesloten met een Weizen en samen met Arno teruggereden. Mooie dag weer!
Dit was er weer eentje in de categorie onverwacht. Door alle hectiek de laatste weken niet echt met veel illusie afgereist naar Einruhr. Maar goed dat maakt de verwachting lag en daarom sta je misschien wel juist fris aan de start want na de pang voelden de benen eigenlijk best goed. Standaard tactiek toegepast en in de eerste kilometer vol gas gegeven om vanuit het hobby vak een lekker groepje ergens uit het licentievak te vinden.
Zo gezegd zo gediggiedaan en zoals altijd iets te ver doorgereden naar voren want op het moment dat ik wilde consolideren kon ik mijn groepje niet volgen. Dan maar afzakken tot ik bij het juiste clubje kon aanklampen. De ronde vond ik een opvallende klimmersronde en het is dat ik behoorlijke benen had anders kom ik hier echt niet uit de verf. De laatste kilometres van het eerste rondje gingen met een hugje erin allemaal naar beneden en waren vol koers.
Eenmaal in de tweede (halve) ronde na de verzorging zat ik niet op te letten en opeens zat ik er alleen voor. In de verte zag ik een bekende concurrent van firebike waarvan ik wist dat ik hem klimmend kon hebben maar die vooral wielrennersbenen had en van wie ik het dus zeker zou afleggen in de laatste racekilometers. Daar moest ik dus ruim voor zittten. Toen ik in de laatste klim omkeek zag ik hem nog zitten maar helaas zelfs met een groepje van vier man in zijn wiel. Toen vervolgens op het laatste steile stukje mijn ketting vastsloeg slokte het groepje me op. hmmm weg plan.
Op het laatste puistje van de verder lange afdaling mijn gok gewaagd en op het buitenblad weggereden. Ik had een behoorlijk gaatje, maar daarna kwam wel een kilometer of vijf tijdrijden met een groep van zes man achter me aan het jagen. Een kleine kilometer voor de finish hadden ze me te pakken. Eén ervan (van Univega) knalde erop en erover en kon ik niet bijbenen. Bij de rest van het groepje reed ik nog een keer weg totdat ze mij de brug vlak voor de finish weer oppikten. Nog een keer aangezet en me met een asociale uitremactie aan het einde van de brug me ervoor gegooid in het smalle paadje bij de finish. Nadat ik over die blokken heen was dacht ik dat ik er was maar moest ik nog eens sprinten op de finishlijn. Gered maar nog nooit zulke hartsalgen in de finale gereden. ;-)
Blij dat ik toch ben gegaan en ondanks wat verval in de tweede ronde een prima koersje gereden op terrain wat me eigenlijk niet zo ligt.
Met weinig verwachting samen met Joene afgereisd naar Amerongen. Samen voor de 52km. Vanwege onze dubbelslag dit weekend ( #sudety part deux), hadden we bedacht om: -samen te rijden & -2 rondes lager in de hartslag We stonden halverwege (lees zeker 100 voor ons) en dit resulteerde in een lopende mulzand klim na bocht 1. We hadden geen aspiraties, maar nu helemaal niet meer. Toch reden We met ultieme duo inhaal acties schijnbaar naar voren. Marc Boersma haalden we bij, en riep wel iets over kopgroep van 10, maar vatte het niet. De speaker gaf ook niets aan, dus ronde 2 ook hetzelfde strijdplan gemaakt en tussen de langzame 100km rijders Door verder gereden. Einde vd ronde kwamen We achter een echte renner te zitten: mager, bruin, hard klimmen&niet sturen. Mijn strategie was: 1 vsn ons rijdt weg, de ander doet niets of stopt af. 1e poging van Joene reedt de renner het gat dicht. 2e poging, was net voor een single track, dus Joene gaf gas, ik wacht even en ging er achter aan. Was een mooie actie, want hij zat stuk, en Joene en ik waren los, bij de finish bleek dat We plek 4 & 5 hadden. 14sec achter nr3. Wat als...
Zondag: 95km rursee. Slechte motivatie en mooi weer + omgeving. In mijn hoofd wilde ik liever de 67 doen, maar begreep de splitsingen niet waardoor ik toch koos voor de 95. Mijn start was ok. Idee was 1 ronde rustig, 2e ronde op tempo. Maar ik merkte al snel dat ik met Amerongen in de benen, blij mocht wezen met redelijk uitrijden ipv goed resultaat. .. en zo geschiedde, vooral hard naar beneden, en goed in mijn tijdrit positie op de snelle stukken. En klimmen niet te veel verliezen. Het was pijn lijden, en vooral geestelijk, er Had met rust wat meer in kunnen zitten, maar ja, toch een mooie dubbelslag en ervaring rijker. Parcours: niet technisch, veel lange klimmen, niet super steil. En een aantal high speed afdalingen met gevaarlijke bochten.
Top dag gehad. Erg mooie omgeving en het parcours lag er zoals verwacht erg goed en snel bij. Samen met Arnout en ook Juul en Guido van Discovery gestart terwijl Kex wat meer vooraan in het plebs-vak stond. Joene, Nick en Evert van Discovery stonden in het eerste vak en dat is ook voor het laatst dat ik ze gezien heb.
BeantwoordenVerwijderenStart was prima en nauwelijks last gehad van tragere rijders. Vrij snel een aardig ritme te pakken en Juul en Arnout achter me gelaten en Guido bijna de hele rit in het zicht gehouden. Tempo goed kunnen volhouden tot het einde en in de laatste kilometers Guido nog ingehaald. Parcours niet al te spectaculair maar mooie uitzichten en op en rond de trails prima sfeer en organisatie.
Uiteindelijk dik 22 gemiddeld gereden en 41e overall / 11e bij de ouwe lullen. Tevreden... Afgesloten met een Weizen en samen met Arno teruggereden. Mooie dag weer!
Goed gereden Bart!
VerwijderenDit was er weer eentje in de categorie onverwacht. Door alle hectiek de laatste weken niet echt met veel illusie afgereist naar Einruhr. Maar goed dat maakt de verwachting lag en daarom sta je misschien wel juist fris aan de start want na de pang voelden de benen eigenlijk best goed. Standaard tactiek toegepast en in de eerste kilometer vol gas gegeven om vanuit het hobby vak een lekker groepje ergens uit het licentievak te vinden.
BeantwoordenVerwijderenZo gezegd zo gediggiedaan en zoals altijd iets te ver doorgereden naar voren want op het moment dat ik wilde consolideren kon ik mijn groepje niet volgen. Dan maar afzakken tot ik bij het juiste clubje kon aanklampen. De ronde vond ik een opvallende klimmersronde en het is dat ik behoorlijke benen had anders kom ik hier echt niet uit de verf. De laatste kilometres van het eerste rondje gingen met een hugje erin allemaal naar beneden en waren vol koers.
Eenmaal in de tweede (halve) ronde na de verzorging zat ik niet op te letten en opeens zat ik er alleen voor. In de verte zag ik een bekende concurrent van firebike waarvan ik wist dat ik hem klimmend kon hebben maar die vooral wielrennersbenen had en van wie ik het dus zeker zou afleggen in de laatste racekilometers. Daar moest ik dus ruim voor zittten. Toen ik in de laatste klim omkeek zag ik hem nog zitten maar helaas zelfs met een groepje van vier man in zijn wiel. Toen vervolgens op het laatste steile stukje mijn ketting vastsloeg slokte het groepje me op. hmmm weg plan.
Op het laatste puistje van de verder lange afdaling mijn gok gewaagd en op het buitenblad weggereden. Ik had een behoorlijk gaatje, maar daarna kwam wel een kilometer of vijf tijdrijden met een groep van zes man achter me aan het jagen. Een kleine kilometer voor de finish hadden ze me te pakken. Eén ervan (van Univega) knalde erop en erover en kon ik niet bijbenen. Bij de rest van het groepje reed ik nog een keer weg totdat ze mij de brug vlak voor de finish weer oppikten. Nog een keer aangezet en me met een asociale uitremactie aan het einde van de brug me ervoor gegooid in het smalle paadje bij de finish. Nadat ik over die blokken heen was dacht ik dat ik er was maar moest ik nog eens sprinten op de finishlijn. Gered maar nog nooit zulke hartsalgen in de finale gereden. ;-)
Blij dat ik toch ben gegaan en ondanks wat verval in de tweede ronde een prima koersje gereden op terrain wat me eigenlijk niet zo ligt.
Netjes hoor!
VerwijderenZaterdag:
BeantwoordenVerwijderenMet weinig verwachting samen met Joene afgereisd naar Amerongen. Samen voor de 52km. Vanwege onze dubbelslag dit weekend ( #sudety part deux), hadden we bedacht om:
-samen te rijden &
-2 rondes lager in de hartslag
We stonden halverwege (lees zeker 100 voor ons) en dit resulteerde in een lopende mulzand klim na bocht 1. We hadden geen aspiraties, maar nu helemaal niet meer. Toch reden We met ultieme duo inhaal acties schijnbaar naar voren. Marc Boersma haalden we bij, en riep wel iets over kopgroep van 10, maar vatte het niet. De speaker gaf ook niets aan, dus ronde 2 ook hetzelfde strijdplan gemaakt en tussen de langzame 100km rijders Door verder gereden. Einde vd ronde kwamen We achter een echte renner te zitten: mager, bruin, hard klimmen&niet sturen. Mijn strategie was: 1 vsn ons rijdt weg, de ander doet niets of stopt af. 1e poging van Joene reedt de renner het gat dicht. 2e poging, was net voor een single track, dus Joene gaf gas, ik wacht even en ging er achter aan. Was een mooie actie, want hij zat stuk, en Joene en ik waren los, bij de finish bleek dat We plek 4 & 5 hadden. 14sec achter nr3. Wat als...
Zondag:
95km rursee. Slechte motivatie en mooi weer + omgeving. In mijn hoofd wilde ik liever de 67 doen, maar begreep de splitsingen niet waardoor ik toch koos voor de 95. Mijn start was ok. Idee was 1 ronde rustig, 2e ronde op tempo. Maar ik merkte al snel dat ik met Amerongen in de benen, blij mocht wezen met redelijk uitrijden ipv goed resultaat. ..
en zo geschiedde, vooral hard naar beneden, en goed in mijn tijdrit positie op de snelle stukken. En klimmen niet te veel verliezen. Het was pijn lijden, en vooral geestelijk, er Had met rust wat meer in kunnen zitten, maar ja, toch een mooie dubbelslag en ervaring rijker.
Parcours: niet technisch, veel lange klimmen, niet super steil. En een aantal high speed afdalingen met gevaarlijke bochten.
Klasse hoor mannen! Vette verhalen + uitslagen!
BeantwoordenVerwijderen