Veel NTBA-ers aan de start in Emmelshausen voor de Schinderhannes MTB cup. Een aantal prima resultaten en een bijgewerkte MTBA trophy stand hiernaast. Kom m aar op met die verhalen.
Voor de tweede koers van het jaar had ik niet al te hoge verwachtingen. Ondanks dat de benen al een paar weken meer dan redelijk waren had de drukte zo zijn weerslag. Daarom met de hele posse MTBA redelijk relaxed in het startvak gestaan. De start ging eerst bergaf en was behoorlijk nerveus. Samen met een licht brake Joene naar voren gecruised op de startlus die behoorlijk rap erin lag. Vanaf daar heel ontspannen opgechoven en de koershaasjes gelaten voor wat ze waren.
Op de eerste lange klim van plan wat op te gaan schuiven. Joene dacht hetzelfde en ik dacht hem even te gaan bijhouden. Niet dus. Klimmen loopt nog niet lekker zoals het hoort en het tempo op het vlakke daarentegen, wat ik normal nooit beheers gaat super. Uiteidnelijke een groepje gevonden waar ik me redelijk in kon vinden. Probleem was dat ze me elke keer voor me op een singletrail draaiden en vervolgens gngen lopen stunten. Daar dus ook maar fascheid van genomen en mijn Eigen ding gaan doen. Resultaat was wel dat ik opp het stoempstuk in het midden alleen in de wind kwam te zitten, waarbij ik mezelf redelijk heb opgeblazen. Originele chasse patat.
Uiteindelijk werd ik door een bekende ingehaald in wiens wiel ik een kilometre of 10-15 heb zitten herstellen. Na de verzorging zat er opens een groepje achter ons met gemixed hele en halve marathon met op kop Frank. Hoewel hij concurentie terug bracht gaf dat toch nieuwe moraal. Met dat groepje weer opgeschakeld en de benen deden het weer. Uiteindelijk weer een prima finale kunnen rijden meta ls resultaat 9e master 2 en 47e overall.
Marathon is leuk. Veel afwisseling met best geinige trails. De stoempstukken en de grashobbelpaden liggen me wat minder maar ach, fun was het. :-)
dag1: sforz Emmelshausen 100km 2500hm. Tom & ik gingen rondom 4.45 aanrijden.. net daarvoor ook samen een feestje gehad, dus ik begon de tocht met 3.5 uur slaap. Mogelijk net niet voldoende. Aan de andere kant, ben niet in slaap gevallen. We gingen, samen met Frank voor de 100, en we kozen een strategische 2e rij start opstelling. Waren we goed, of gewoon overmoedig! Maakt niet uit, niet warm gereden, en na het startschot wist ik dit misschien niet het slimste was: ik vond ze behoorlijk hard starten met stukken ruim boven de 40, en na een kort rondje kwamen we, via een heerlijk grasveld weer langs de 70km Mtba mannen! Mooi, had al wel pijn in de benen, was 10min onderweg. Kortom het ging niet mn beste dag worden. Dat betekende: vol afdalen, vaart/tempo houden, en blijven stampen + pijn lijden. Had ook geen zin om rekening te houden met het programma van Dag2: Ardennes Trophy. De tocht heeft Klerx ook al omschreven, er zaten echt mooie stukken in, bazen klimmen, hobbelig grasland, en serieuze afdalingen. Maar ik vond hem echt zwaar, niet mijn beste dag maar toch.. waarschijnlijk doordat het niet super liep, kon ik in de laatste 20km nog even stunten door het tempo hoger te maken dan de rest, oftewel inhaal race 2.0 Laatste 3 km hingen er nog wat in mijn wiel, Duitsers, en vond het wel een ere zaak om die af te schudden. Schijnbaar had ik dat sneller voor elkaar door hard over een singletrack te gaan, want ik was klaar voor de sprint.. maar ze waren al weg. Na de finish nog wat worst, bier, en mtba gezelligheid. En toen begon het programma: hotel+herstel van Sudety team: mtba diesel power. Dag 2: ardennen trophy 75km. Na een super ontbijt in een goed hotel, aanrijden op La Reid. Regen! Motivatie daalde iets, plus vertrouwen in de goede afloop.. doel was: samen rijden, en voelen wat het is om samen te biken met pijn in de benen. Dat ging gelukkig goed, vermoeid waren we wel, maar gelukkig was het droog bij de start en hebben we een hele mooie tocht gereden. Hard afgedaald, af en toe een beetje een band oppompen, en verder tempo gehouden , was wel iets langzamer dan Dag1. .. de AT is een mooie marathon, lekkere trails, technische klimmen en trails, mooie afdalingen. Verder goed gezelschap dus gelachen en lichtjes gehuild van het afzien ;-)
Heroïsche verslagen genoeg! Ik doe nog een kleine duit in het zakje met dieptepunten en hoogtepunten. -- lichte paniek na botsing met smal bruggetje -- heftige rugklachten na 50km, zelfs even moeten stoppen -- oneindig stuiterende weilandklimmen ++ lange snelle flowy afdalingen ++ goeie klimbenen, altijd lekker om 7 man zittend uit het wiel te rijden in een klim :):) ++ resultaat (26e categorie, 60e overall) ++ zonder fysieke malheur, zeker nog harder gekund
Met Joene aangereden om 5.00u. Bakkie koffie, broodje, beetje bijpraten; helemaal goed. In startvak relaxte sfeer die na het klinken van het startschot direct omsloeg in een wat nerveuze start. Beetje rustig begonnen en alle MTBA-ers voor me gelaten. Na een paar kilometer Almar ingelopen en daarna bij Ronald in wiel gekropen. Prima. Op stuiterafdaling toerder de wortels overgedrukt waarna ik mijn bidon verloor. Na 100m van twijfel wat te doen bij bewustzijn gekomen om onder veel gescheld en slingerende bikers terug te rijden en mijn bidon op te vissen. Ronald weg en nooit meer gezien.
Okay, niks aan de hand en gas geven. Ging lekker. Na een kilometer of 10 nog een Nederlandse dame bijna van de fiets gekegeld dus de scherpte was terug. Vervolgens zo'n beetje kop-over-kop met Natascha Binder gereden (net zoals bij Kellerwald) en het zag er allemaal goed uit. Op een kilometer of 50 Marc Boersma ingerekend (voor het eerst volgens mij) dus het kon allemaal niet stuk. Alhoewel...
Op 62km kreeg ik plots enorme kramp in beide bovenbenen. Aaaaaaaaaaaaah. Pijn, Wat te doen? Waar moet ik heen? Hoe gaat dit over??? Paar minuten stilgestaan. Fietsen. Nee, shit; lukt niet. Etc. etc. Bij EHBO post halve liter water ingenomen en langzaam proberen uit te rijden. Marc was inmiddels weer voorbij en ook de 2e dame haalde me nog in.
Tja, wat bezielt je om om 4u op te staan om je vervolgens helemaal leeg te fietsen en met kramp in je poten door het bos te rollen?! Nou, ondanks alles was het gewoon erg gaaf! Goed georganiseerd, vrij kleinschalig, erg gezellig, leuk parcours en super gezellig met de MTBA-clan. No pain = no gain zeg ik dan maar...
Na een lekker biertje (dank Ronald!) Tom + fiets ingeladen en retour richting Arnhem. Moe maar voldaan... Op naar de volgende!
Ardennes Trophy: samen met Maurits 6.20 uur aangereden vanuit Heteren en mij laten overhalen om de 100 te doen ipv de 75. Onderweg veel regen en bij een tankstation naar de wc: shit aan de dunne. Daarna voelde ik de energie langzaam weglopen en had meer behoefte aan een powernap dan om op de fiets te stappen. Vlak voor de start regen maar gelukkig werd het al weer snel droog en was het eigenlijk ideaal fietsweer. Maurits mocht samen met Jeroen en Arno in het eerste startvak plaats nemen. Gijs, Joost en ik ergens achterin. De eerste kilometers schoot het dus niet erg op en nog steeds de neiging om ergens in het gras een tukkie te doen. Besloten om niet teveel de focus te leggen op een goede eindtijd en vooral gedoseerd te klimmen. Na een km of 25 Maurits tegengekomen met een lekke band (achteraf bleek hij 2 lekke banden te hebben gehad). Gijs en Joost reden achter mij maar ook met de nodige pech. Pas na een km of 40-50 begon de energie terug te komen en kon ik eindelijk genieten van het technische parcours. Wat is het toch mooi mountainbiken in deze omgeving! Km 85: donkere lucht en even later kwam het met bakken uit de hemel. In no time doorweekt / koud. Geweldig, dit gaf nog meer energie. De laatste beklimmingen verliepen dan ook relatief vlot en uiteindelijk als 62e algemeen en 14e master2 over de meet gekomen. Op naar Hautes Fagnes..
Zoals hierboven te lezen zaterdagochtend in alle vroegte met Arno afgezakt naar Emmelshausen. Gelukkig iets meer slaap kunnen pakken dan Arnie en klaar voor een lekker tochtje. Rustig ingeschreven en een beetje babbelen met de inmiddels aanwezige MTBA-ers. Vanwege wat rug issues vooraf besloten niet al te gek te doen en vooral proberen de marathon heelhuids te volbrengen. Een halve klimopboom in mijn cassette/derrie na ca. 2 km zorgde voor wat oponthoud en verloren plaatsen. Moest even wat prutsen om het er uit te krijgen en daarna hop weer verder. Paar keer gestopt om mijn bidon bij te vullen (was er al 1 kwijt geraakt) en verder lekker tempo pakken zonder eea te forceren. Dit ging goed en kon ook genieten van een aantal mooie trails en afdalingen. De hobbelige grasveld stukken begonnen mij, en dan vooral mijn rug, vanaf ca. 80 km toch wel aardig op te breken waardoor ik het tempo wat moest laten zakken. De laatste 20 km dus lekker uitgebold en toch nog als 31e over de streep gerold. Met een biertje en onder het zonnetje met de rest van de MTBA Clan nog even lekker nagepraat en hop naar huis. Mooi dagje!!!
Voor mij stond er net zoals voor Arno een marathon tweedaagse op het programma, om wat sterker te worden voor de Sudety en eens te kijken hoe dat nu is om samen op te rijden. Zaterdag ging om 4:00 de wekker en merkte helaas meteen dat ik niet helemaal fit was en de buik nog minder zin had om te biken als ikzelf. Bij de start dan ook niet heel veel ambitie en mikken op uitrijden. Helaas stond Kex voor me bij de start waardoor het toch niet echt langzaam ging.. ;-) Met een klein uurtje kreeg ik een gaatje op Kex en maar besloten om door te rijden, aangezien het op dat moment toch wel redelijk liep. Helaas werd het een jojo dagje want daarna weer een enorme inzakker gevolgd door een enorme piek op de grasland stukken (lekker door stoempen) om na 50km volledig in de kramp te schieten. Enige tegenmiddel was tandje lichter en proberen zoveel mogelijk te drinken, maar dat voorkwam toch niet dat de kramp van mijn kuiten, langzaam naar de hamstrings en door naar de.. zeg maar alle spieren ging. Gelukkig kon ik door heel gedoseerd te rijden wel op de fiets blijven, al was een goede klassering geen einddoel meer. Uiteindelijk toch nog voor de kort erachter liggende MTBA maatjes kunnen binnen rollen, welke zoals hierboven beschreven is ook de nodige ongemakken hebben gehad. Wel vond ik het een mega gave marathon met van alles was, super vette singletrails, stuiterende gras stukken, schotterklimmen, heftige downhills (verschillende mensen hebben fading gehad! 8-) en gewoon een top sfeertje!! Daarna met Arno door richting hotelletje in Verviers voor de Ardennen Trophy. Gezien de kramp erg nerveus voor deze koers dus met goed eten, bier en de compex geprobeerd zoveel mogelijk te herstellen. De regen de volgende morgen brak mijn moraal helemaal (en zonder Arno was ik waarschijnlijk niet gestart ;). Gelukkig was het bij de voorbereiding droog (en op een klein buitje in het startvak na) tijdens onze koers ook. Ondanks dat het flink pijn lijden was, ging het samen op rijden toch niet verkeerd. We hadden eigenlijk om en om onze pieken en dalen, maar nooit tegelijk natuurlijk haha.. Verder nog een beetje pech gehad door een doorn in mijn voorband en een loslopende crank, maar ook dit paste wel weer goed in de Sudety voorbereiding ;-) En de AT blijft toch ook een hele gave marathon met echt heftige klimmen en mega vette afdalingen. Uiteindelijk misschien niet heel goed geklasseerd maar zeker ook niet heel slecht. Na de finish nog even in de zon een La Chouffe weg getikt, waardoor ik met een erg goed gevoel deze dubbel heb afgesloten.
Emmelshausen: Voor mij de eerste wedstrijd dit jaar. Op zaterdag al afgereisd naar de Eiffel om in de namiddag alvast stuurbordje op te halen. Kon ik alvast kijken hoe de benen ervoor stonden en de trails verkennen. Nog geen 3 meter offroad afdaling halverwege en rijd ik gigantisch lek. 3 flinke gaten waar de latex uitspoot. Na veel gevloek en pompen weer wat fietsen en bijpompen uiteindelijk bordje opgehaald. S'avonds bleek dat ik geen binnenbandje mee had genomen :( maar wonder boven wonder bleef de band na veel geklooi hard. Gezien het aantal trainingsuren dit jaar verwachte ik wel betere benen als vorig jaar. En dat was ook wel zo. Toch voorzichtig halverwege het veld gestaan om zo lekker veel in te halen, dat is beter voor mijn moraal. Langzaam het tempo verder opgeschroefd en het vele inhalen kon beginnen. Klimmen ging goed maar helaas waren ze te kort voor mijn gevoel. Net als het echt lekker begon te draaien was ik boven. Dan maar op de grasstukken flink stoempen en hartslag goed in de gaten om niet stil te vallen. Na 2 uurtjes merkte ik wel dat het mentaal wat minder ging en ik toch teveel in een comfortabelere (hartslag) zone ging zitten. Geprobeerd mezelf wat op de klote te geven maar daarna was ook wel het beste eraf. Achteraf wel tevreden over de rit, had misschien iets meer ingezeten maar ook niet heel veel. + Goede (klim)benen + Technisch zeer mooi parcours + Kleinschalig en goed georganiseerd, enthousiast publiek! + Gelukkig is de band heel gebleven tijdens de wedstrijd - Wat veel hobbelige grasstukken, maar daar heeft iedereen last van - Geen echt lange zware klimmen - Nog geen wedstrijdhardheid
Na een kort nachtje, omdat ik de avond vooraf nog met mijn remmen liep te prutsen, om 5.15u opgestaan en om 6.15u met Gijs vanuit Elst vertrokken. De regen onderweg beloofde niet veel goeds maar toen we uiteindelijk aankwamen bleek het kurkdroog te zijn. Gijs en ik besloten, als training voor Sudety, samen te gaan rijden. Wat dus inhield dat ik ook in het tweede startvak moest plaatsnemen. De start schoot niet echt op, er was weinig ruimte om in te halen maar na 4 km waren we aardig voorin beland. Maar die positie moesten we als snel weer inleveren want Gijs brak zijn ketting in tweeen na 5 km. Nadat we die weer hadden gefixt was iedereen ons al weer voorbij gereden. Wat volgde was een langdurige inhaal race (ofwel lekker intervallen naast de paden). Dit kostte mij zoveel energie dat ik na 25 km mijn benen volledig had opgeblazen en dat ging ook niet meer veranderen. Hierdoor had ik het na de eerste 10 m van elke beklimming wel weer gehad en was het vechten om boven te komen. Na 30 km nog een keer gestopt om de voorderailleur van Gijs te repareren. En toen door met de laatste en voor mij de meest pijnlijke 45 km ooit. Gijs vond het zelfs zo langzaam gaan dat hij besloot om nog twee keer uit te rusten op de grond ;-) met niet al te veel brokken meer, toch de finish gehaald. Het was echt een super mooi parcours met mooie, soms technische, beklimmingen en vette afdalingen en trails. Deze staat voor volgend jaar zeker weer op de planning, maar dan wel met betere benen. Het was een zeer goede Sudety training, meer dan dit kan er bijna niet mis gaan. Tja, een slechte generale is een goede finale! dus dat gaat goed komen in Polen
De AT was er eentje om niet snel te vergeten! Joost heeft al een mooi verhaal geschreven. Het was een mooie ervaring een keer zo samen te rijden. Teamwork in voor- en tegenspoed, maar een beetje minder tegenspoed mag ook wel ;-) Maar wat een vette ronde! Ik had nu ook de tijd om de omgeving in me op te nemen... Vette trails, mooie afdalingen ook. De 2 crashes waren een goede waarschuwing, gefocused blijven op wat voor je ligt, juist ook als je samen rijdt! Dus inderdaad een mooie Sudety training. En hopelijk meer geluk zaterdag op mn thuisbaan!
Veel NTBA-ers aan de start in Emmelshausen voor de Schinderhannes MTB cup. Een aantal prima resultaten en een bijgewerkte MTBA trophy stand hiernaast. Kom m aar op met die verhalen.
Ik zal zelf even aftrappen.
BeantwoordenVerwijderenVoor de tweede koers van het jaar had ik niet al te hoge verwachtingen. Ondanks dat de benen al een paar weken meer dan redelijk waren had de drukte zo zijn weerslag. Daarom met de hele posse MTBA redelijk relaxed in het startvak gestaan. De start ging eerst bergaf en was behoorlijk nerveus. Samen met een licht brake Joene naar voren gecruised op de startlus die behoorlijk rap erin lag. Vanaf daar heel ontspannen opgechoven en de koershaasjes gelaten voor wat ze waren.
Op de eerste lange klim van plan wat op te gaan schuiven. Joene dacht hetzelfde en ik dacht hem even te gaan bijhouden. Niet dus. Klimmen loopt nog niet lekker zoals het hoort en het tempo op het vlakke daarentegen, wat ik normal nooit beheers gaat super. Uiteidnelijke een groepje gevonden waar ik me redelijk in kon vinden. Probleem was dat ze me elke keer voor me op een singletrail draaiden en vervolgens gngen lopen stunten. Daar dus ook maar fascheid van genomen en mijn Eigen ding gaan doen. Resultaat was wel dat ik opp het stoempstuk in het midden alleen in de wind kwam te zitten, waarbij ik mezelf redelijk heb opgeblazen. Originele chasse patat.
Uiteindelijk werd ik door een bekende ingehaald in wiens wiel ik een kilometre of 10-15 heb zitten herstellen. Na de verzorging zat er opens een groepje achter ons met gemixed hele en halve marathon met op kop Frank. Hoewel hij concurentie terug bracht gaf dat toch nieuwe moraal. Met dat groepje weer opgeschakeld en de benen deden het weer. Uiteindelijk weer een prima finale kunnen rijden meta ls resultaat 9e master 2 en 47e overall.
Marathon is leuk. Veel afwisseling met best geinige trails. De stoempstukken en de grashobbelpaden liggen me wat minder maar ach, fun was het. :-)
Trots op je! Mooi resultaat!
VerwijderenGoed gedaan Klerkx!!
VerwijderenGoed gedaan Kex!
BeantwoordenVerwijderendag1: sforz Emmelshausen 100km 2500hm. Tom & ik gingen rondom 4.45 aanrijden.. net daarvoor ook samen een feestje gehad, dus ik begon de tocht met 3.5 uur slaap. Mogelijk net niet voldoende. Aan de andere kant, ben niet in slaap gevallen.
BeantwoordenVerwijderenWe gingen, samen met Frank voor de 100, en we kozen een strategische 2e rij start opstelling. Waren we goed, of gewoon overmoedig!
Maakt niet uit, niet warm gereden, en na het startschot wist ik dit misschien niet het slimste was: ik vond ze behoorlijk hard starten met stukken ruim boven de 40, en na een kort rondje kwamen we, via een heerlijk grasveld weer langs de 70km Mtba mannen! Mooi, had al wel pijn in de benen, was 10min onderweg. Kortom het ging niet mn beste dag worden. Dat betekende: vol afdalen, vaart/tempo houden, en blijven stampen + pijn lijden. Had ook geen zin om rekening te houden met het programma van Dag2: Ardennes Trophy.
De tocht heeft Klerx ook al omschreven, er zaten echt mooie stukken in, bazen klimmen, hobbelig grasland, en serieuze afdalingen. Maar ik vond hem echt zwaar, niet mijn beste dag maar toch.. waarschijnlijk doordat het niet super liep, kon ik in de laatste 20km nog even stunten door het tempo hoger te maken dan de rest, oftewel inhaal race 2.0
Laatste 3 km hingen er nog wat in mijn wiel, Duitsers, en vond het wel een ere zaak om die af te schudden. Schijnbaar had ik dat sneller voor elkaar door hard over een singletrack te gaan, want ik was klaar voor de sprint.. maar ze waren al weg.
Na de finish nog wat worst, bier, en mtba gezelligheid. En toen begon het programma: hotel+herstel van Sudety team: mtba diesel power.
Dag 2: ardennen trophy 75km. Na een super ontbijt in een goed hotel, aanrijden op La Reid. Regen! Motivatie daalde iets, plus vertrouwen in de goede afloop.. doel was: samen rijden, en voelen wat het is om samen te biken met pijn in de benen. Dat ging gelukkig goed, vermoeid waren we wel, maar gelukkig was het droog bij de start en hebben we een hele mooie tocht gereden. Hard afgedaald, af en toe een beetje een band oppompen, en verder tempo gehouden , was wel iets langzamer dan Dag1. .. de AT is een mooie marathon, lekkere trails, technische klimmen en trails, mooie afdalingen. Verder goed gezelschap dus gelachen en lichtjes gehuild van het afzien ;-)
Heroïsche verslagen genoeg! Ik doe nog een kleine duit in het zakje met dieptepunten en hoogtepunten.
BeantwoordenVerwijderen-- lichte paniek na botsing met smal bruggetje
-- heftige rugklachten na 50km, zelfs even moeten stoppen
-- oneindig stuiterende weilandklimmen
++ lange snelle flowy afdalingen
++ goeie klimbenen, altijd lekker om 7 man zittend uit het wiel te rijden in een klim :):)
++ resultaat (26e categorie, 60e overall)
++ zonder fysieke malheur, zeker nog harder gekund
Met Joene aangereden om 5.00u. Bakkie koffie, broodje, beetje bijpraten; helemaal goed. In startvak relaxte sfeer die na het klinken van het startschot direct omsloeg in een wat nerveuze start. Beetje rustig begonnen en alle MTBA-ers voor me gelaten. Na een paar kilometer Almar ingelopen en daarna bij Ronald in wiel gekropen. Prima. Op stuiterafdaling toerder de wortels overgedrukt waarna ik mijn bidon verloor. Na 100m van twijfel wat te doen bij bewustzijn gekomen om onder veel gescheld en slingerende bikers terug te rijden en mijn bidon op te vissen. Ronald weg en nooit meer gezien.
BeantwoordenVerwijderenOkay, niks aan de hand en gas geven. Ging lekker. Na een kilometer of 10 nog een Nederlandse dame bijna van de fiets gekegeld dus de scherpte was terug. Vervolgens zo'n beetje kop-over-kop met Natascha Binder gereden (net zoals bij Kellerwald) en het zag er allemaal goed uit. Op een kilometer of 50 Marc Boersma ingerekend (voor het eerst volgens mij) dus het kon allemaal niet stuk. Alhoewel...
Op 62km kreeg ik plots enorme kramp in beide bovenbenen. Aaaaaaaaaaaaah. Pijn, Wat te doen? Waar moet ik heen? Hoe gaat dit over??? Paar minuten stilgestaan. Fietsen. Nee, shit; lukt niet. Etc. etc. Bij EHBO post halve liter water ingenomen en langzaam proberen uit te rijden. Marc was inmiddels weer voorbij en ook de 2e dame haalde me nog in.
Tja, wat bezielt je om om 4u op te staan om je vervolgens helemaal leeg te fietsen en met kramp in je poten door het bos te rollen?! Nou, ondanks alles was het gewoon erg gaaf! Goed georganiseerd, vrij kleinschalig, erg gezellig, leuk parcours en super gezellig met de MTBA-clan. No pain = no gain zeg ik dan maar...
Na een lekker biertje (dank Ronald!) Tom + fiets ingeladen en retour richting Arnhem. Moe maar voldaan... Op naar de volgende!
Ardennes Trophy: samen met Maurits 6.20 uur aangereden vanuit Heteren en mij laten overhalen om de 100 te doen ipv de 75. Onderweg veel regen en bij een tankstation naar de wc: shit aan de dunne. Daarna voelde ik de energie langzaam weglopen en had meer behoefte aan een powernap dan om op de fiets te stappen.
BeantwoordenVerwijderenVlak voor de start regen maar gelukkig werd het al weer snel droog en was het eigenlijk ideaal fietsweer. Maurits mocht samen met Jeroen en Arno in het eerste startvak plaats nemen. Gijs, Joost en ik ergens achterin. De eerste kilometers schoot het dus niet erg op en nog steeds de neiging om ergens in het gras een tukkie te doen. Besloten om niet teveel de focus te leggen op een goede eindtijd en vooral gedoseerd te klimmen. Na een km of 25 Maurits tegengekomen met een lekke band (achteraf bleek hij 2 lekke banden te hebben gehad). Gijs en Joost reden achter mij maar ook met de nodige pech. Pas na een km of 40-50 begon de energie terug te komen en kon ik eindelijk genieten van het technische parcours. Wat is het toch mooi mountainbiken in deze omgeving!
Km 85: donkere lucht en even later kwam het met bakken uit de hemel. In no time doorweekt / koud. Geweldig, dit gaf nog meer energie. De laatste beklimmingen verliepen dan ook relatief vlot en uiteindelijk als 62e algemeen en 14e master2 over de meet gekomen. Op naar Hautes Fagnes..
Zoals hierboven te lezen zaterdagochtend in alle vroegte met Arno afgezakt naar Emmelshausen. Gelukkig iets meer slaap kunnen pakken dan Arnie en klaar voor een lekker tochtje. Rustig ingeschreven en een beetje babbelen met de inmiddels aanwezige MTBA-ers. Vanwege wat rug issues vooraf besloten niet al te gek te doen en vooral proberen de marathon heelhuids te volbrengen. Een halve klimopboom in mijn cassette/derrie na ca. 2 km zorgde voor wat oponthoud en verloren plaatsen. Moest even wat prutsen om het er uit te krijgen en daarna hop weer verder. Paar keer gestopt om mijn bidon bij te vullen (was er al 1 kwijt geraakt) en verder lekker tempo pakken zonder eea te forceren. Dit ging goed en kon ook genieten van een aantal mooie trails en afdalingen. De hobbelige grasveld stukken begonnen mij, en dan vooral mijn rug, vanaf ca. 80 km toch wel aardig op te breken waardoor ik het tempo wat moest laten zakken. De laatste 20 km dus lekker uitgebold en toch nog als 31e over de streep gerold. Met een biertje en onder het zonnetje met de rest van de MTBA Clan nog even lekker nagepraat en hop naar huis. Mooi dagje!!!
BeantwoordenVerwijderenVoor mij stond er net zoals voor Arno een marathon tweedaagse op het programma, om wat sterker te worden voor de Sudety en eens te kijken hoe dat nu is om samen op te rijden. Zaterdag ging om 4:00 de wekker en merkte helaas meteen dat ik niet helemaal fit was en de buik nog minder zin had om te biken als ikzelf. Bij de start dan ook niet heel veel ambitie en mikken op uitrijden. Helaas stond Kex voor me bij de start waardoor het toch niet echt langzaam ging.. ;-) Met een klein uurtje kreeg ik een gaatje op Kex en maar besloten om door te rijden, aangezien het op dat moment toch wel redelijk liep. Helaas werd het een jojo dagje want daarna weer een enorme inzakker gevolgd door een enorme piek op de grasland stukken (lekker door stoempen) om na 50km volledig in de kramp te schieten. Enige tegenmiddel was tandje lichter en proberen zoveel mogelijk te drinken, maar dat voorkwam toch niet dat de kramp van mijn kuiten, langzaam naar de hamstrings en door naar de.. zeg maar alle spieren ging. Gelukkig kon ik door heel gedoseerd te rijden wel op de fiets blijven, al was een goede klassering geen einddoel meer. Uiteindelijk toch nog voor de kort erachter liggende MTBA maatjes kunnen binnen rollen, welke zoals hierboven beschreven is ook de nodige ongemakken hebben gehad. Wel vond ik het een mega gave marathon met van alles was, super vette singletrails, stuiterende gras stukken, schotterklimmen, heftige downhills (verschillende mensen hebben fading gehad! 8-) en gewoon een top sfeertje!!
BeantwoordenVerwijderenDaarna met Arno door richting hotelletje in Verviers voor de Ardennen Trophy. Gezien de kramp erg nerveus voor deze koers dus met goed eten, bier en de compex geprobeerd zoveel mogelijk te herstellen. De regen de volgende morgen brak mijn moraal helemaal (en zonder Arno was ik waarschijnlijk niet gestart ;). Gelukkig was het bij de voorbereiding droog (en op een klein buitje in het startvak na) tijdens onze koers ook. Ondanks dat het flink pijn lijden was, ging het samen op rijden toch niet verkeerd. We hadden eigenlijk om en om onze pieken en dalen, maar nooit tegelijk natuurlijk haha.. Verder nog een beetje pech gehad door een doorn in mijn voorband en een loslopende crank, maar ook dit paste wel weer goed in de Sudety voorbereiding ;-) En de AT blijft toch ook een hele gave marathon met echt heftige klimmen en mega vette afdalingen. Uiteindelijk misschien niet heel goed geklasseerd maar zeker ook niet heel slecht. Na de finish nog even in de zon een La Chouffe weg getikt, waardoor ik met een erg goed gevoel deze dubbel heb afgesloten.
Jezus, en wat een dubbel, respect!
VerwijderenEmmelshausen:
BeantwoordenVerwijderenVoor mij de eerste wedstrijd dit jaar. Op zaterdag al afgereisd naar de Eiffel om in de namiddag alvast stuurbordje op te halen. Kon ik alvast kijken hoe de benen ervoor stonden en de trails verkennen. Nog geen 3 meter offroad afdaling halverwege en rijd ik gigantisch lek. 3 flinke gaten waar de latex uitspoot. Na veel gevloek en pompen weer wat fietsen en bijpompen uiteindelijk bordje opgehaald. S'avonds bleek dat ik geen binnenbandje mee had genomen :( maar wonder boven wonder bleef de band na veel geklooi hard.
Gezien het aantal trainingsuren dit jaar verwachte ik wel betere benen als vorig jaar. En dat was ook wel zo. Toch voorzichtig halverwege het veld gestaan om zo lekker veel in te halen, dat is beter voor mijn moraal. Langzaam het tempo verder opgeschroefd en het vele inhalen kon beginnen. Klimmen ging goed maar helaas waren ze te kort voor mijn gevoel. Net als het echt lekker begon te draaien was ik boven. Dan maar op de grasstukken flink stoempen en hartslag goed in de gaten om niet stil te vallen. Na 2 uurtjes merkte ik wel dat het mentaal wat minder ging en ik toch teveel in een comfortabelere (hartslag) zone ging zitten. Geprobeerd mezelf wat op de klote te geven maar daarna was ook wel het beste eraf. Achteraf wel tevreden over de rit, had misschien iets meer ingezeten maar ook niet heel veel.
+ Goede (klim)benen
+ Technisch zeer mooi parcours
+ Kleinschalig en goed georganiseerd, enthousiast publiek!
+ Gelukkig is de band heel gebleven tijdens de wedstrijd
- Wat veel hobbelige grasstukken, maar daar heeft iedereen last van
- Geen echt lange zware klimmen
- Nog geen wedstrijdhardheid
Na een kort nachtje, omdat ik de avond vooraf nog met mijn remmen liep te prutsen, om 5.15u opgestaan en om 6.15u met Gijs vanuit Elst vertrokken. De regen onderweg beloofde niet veel goeds maar toen we uiteindelijk aankwamen bleek het kurkdroog te zijn. Gijs en ik besloten, als training voor Sudety, samen te gaan rijden. Wat dus inhield dat ik ook in het tweede startvak moest plaatsnemen. De start schoot niet echt op, er was weinig ruimte om in te halen maar na 4 km waren we aardig voorin beland. Maar die positie moesten we als snel weer inleveren want Gijs brak zijn ketting in tweeen na 5 km. Nadat we die weer hadden gefixt was iedereen ons al weer voorbij gereden. Wat volgde was een langdurige inhaal race (ofwel lekker intervallen naast de paden). Dit kostte mij zoveel energie dat ik na 25 km mijn benen volledig had opgeblazen en dat ging ook niet meer veranderen. Hierdoor had ik het na de eerste 10 m van elke beklimming wel weer gehad en was het vechten om boven te komen. Na 30 km nog een keer gestopt om de voorderailleur van Gijs te repareren. En toen door met de laatste en voor mij de meest pijnlijke 45 km ooit. Gijs vond het zelfs zo langzaam gaan dat hij besloot om nog twee keer uit te rusten op de grond ;-) met niet al te veel brokken meer, toch de finish gehaald. Het was echt een super mooi parcours met mooie, soms technische, beklimmingen en vette afdalingen en trails. Deze staat voor volgend jaar zeker weer op de planning, maar dan wel met betere benen.
BeantwoordenVerwijderenHet was een zeer goede Sudety training, meer dan dit kan er bijna niet mis gaan. Tja, een slechte generale is een goede finale! dus dat gaat goed komen in Polen
De AT was er eentje om niet snel te vergeten! Joost heeft al een mooi verhaal geschreven. Het was een mooie ervaring een keer zo samen te rijden. Teamwork in voor- en tegenspoed, maar een beetje minder tegenspoed mag ook wel ;-) Maar wat een vette ronde! Ik had nu ook de tijd om de omgeving in me op te nemen... Vette trails, mooie afdalingen ook.
BeantwoordenVerwijderenDe 2 crashes waren een goede waarschuwing, gefocused blijven op wat voor je ligt, juist ook als je samen rijdt! Dus inderdaad een mooie Sudety training. En hopelijk meer geluk zaterdag op mn thuisbaan!
Wat een verhalen; super!
BeantwoordenVerwijderen