Stand XCO en XCM na Heeswijk-Dinther, Nieuwe Clubkampioen/Clubweekend Ardennen

Afgelopen lang Hemelvaart weekend was weer een mooi wielersport weekend.  Naast een spannende Giro ook een Clubkampioenschap tijdens het Malmedy Bike Festival.  Onze nieuwe clubkampioen Marathon is Joene, gefeliciteerd !!!!  Daarnaast kon iedereen genoeg punten verzamelen voor de XCM stand.   Op zondag stonden ook nog wat XC mannen aan de start in Heeswijk-Dinther, dus een druk weekend.  De standen zijn nu als volgt, met 2 mannen al aardig stevig aan kop.







Reacties

  1. Mijn focus bestond uit het halen van de laatste puntjes xco voor startopstelling Nk. Vanwege Beskidy mis ik sowieso 1 wedstrijd. Daarom helaas geen deelname aan het clubkampioenschap. Wel op donderdag de cimes gereden, dit als duur en krachttraining richting Beskidy. Gekozen voor m'n leukste fiets: Ibis. Niet het snelst, maar wel het leukst. Gekozen voor meerijden met Klerkx, trainen mag ook gezellig zijn!, en Tom was er meestal ook bij. Uiteindelijk viel het op dat je sneller naar beneden bent, snel op technische rots en hobbelstukken, en dat je verliest op klimmen en vlak.

    Zondag Heeswijk, na vier dagen trainen, was mijn verwachting niet hoog, zeker niet op dit parcours dat ik niet het leukste vind. Maar toch vol goede moed gestart, maar merkte al snel dat dit pijn ging doen. Oftewel, 70minuutjes pijn geleden, en als 6e over de meet. Niet het beste, naar verwachting, maar doel vd punten Is bereikt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oorspronkelijk als een trainingsweekend gepland dus lekker voor de spielerij de trailbike ingepakt. Eenmaal aanwezig begon de koerszenuw toch akelig te jeuken. Ondersteund door een toch wel in de lift zijnde conditie besloten om deel 1 van het kapittel nit enkel als toertocht te zien. Cimes de Waimes is één van mijn favoriete koersen en ik betrapte me er op dat ik wat aan het balen was dat ik niet een rappe hardtail ingeladen had. Nadat de schatjes met licentie besloten hadden samen met mij te starten en ik van puur enthousiasme veel te hard de eerste cime opknalde kwam een moment van bezinning. Arno en Tom (what's in a name) kwamen al snel langszij en maakte er een cat en muis chase KeX training van. Al spelenderwijs wat laten lopen en om dan met een venijnige uithaal van de pootjes weer aan te sluiten. Zelf lekker door gereden met vooral in de trails op vol en tussendoor een beetje ouwehoeren. Uiteindelijk met zijn driëen over de finish gerold in een hele respectabele tijd en een top 100 Overall finish.

    Nadat er tussendoor een traildurootje is gedaan was het zondag tijd voor het CK. DE regen dreigde dus we gingen voor een vroege start. Het parkoers was vorig jaar heftig, Maar door de organisatie wat minder technisch gemaakt ivm klachten vorig jaar (!). Wat overbleef was een leuke Ardennen Marathon met voor elk wat wils. Mijn wil bestond, gesterkt door de goede benen bij de cimes, uit het direct op de asfalt klim er een klap op geven. Joost en Joene counterden gelijk en gingen me in dezelfde klim nog voorbij. Ik kon nog net aanklampen. Op de eerste singletrack schoof er een groepje langzamere chronorijders tussen waardoor het gat een seconde of vijtien werd. Toen ik ze bij de eerste splitsing uit het oog verloor twijfelde ik enorm of ik zelf of zij verkeerd waren gereden. De benen even wat stil houdend kwam Stef achterop die de route bevestigde waarna er doorgereden werd. Op de volgende klim reed ik weer weg bij Stef in achtervolging op Joost en Joene, die achteraf ook de goede weg hadden gevonden, Maar die ik nooit meer terug heb gezien. Het rondje was mooi, maar het was wel nog drie uur lang nog alleen in regen en zonneschijn beuken. Moe maar voldaan als derde in het CK over de Streep gebold. De verschillen naar voor en achter waren eigenlijk heel klein voor een dergelijk selectief parkoers. Joene terechte kampioen en nogmaals gefelicteerd.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het was weer echt een legendarisch weekend hoor!
    Ook ik moet nog een beetje trainen voor Beskidy en ik had besloten dat ik dat dit weekend eens mooi kon doen, vier dagen achter elkaar flink hoogte meters maken.
    Als eerst donderdag maar gestart met de 85 km van Cimes de Waimes. Omdat ik mijn hartslagtransponder van de band was vergeten moest ik op gevoel gaan rijden. En omdat de meesten van ons toch met de 65 km meereden, lag er geen druk op. Dus zo gezegd zo gedaan. Heerlijk genoten van de dikke trails, super mooie marathon met veel afwisseling. En de belgen waren ook nog aardig geweest, door in de laatste kilometers niet te veel hoogtemeters te stoppen. Tot aan het einde toe heb ik mooi hard en constant door kunnen rijden met een nette tijd van 4u 09min, die goed bleek te zijn voor een 74e plaats.

    De volgende dag werden we getrakteerd op wat Klerkx trailz. Vooral het stuk rondom het kasteel was weer erg genieten. Maar na 20 km hadden we al 1000 hm gemaakt. Na 35 km en 1350 hm besloten we dat het wel genoeg was en konden we gaan bieren en BBQen bij het huisje.
    De zaterdag hebben we iets rustiger aan gedaan en zijn het laatste lusje van CdW gaan rijden en moesten zo ook DE skipiste op, die nog wel even zeer deed. Ondanks de voorgaande dagen voelde de benen goed aan en begon ik het gevoel te krijgen dat er zondag nog best wel een kleine kans voor me inzat om te winnen. Die avond dus ook maar besloten om hard met Joene aan het bier te gaan. Ondanks dat de meeste het op tijd voor gezien vonden, heb ik samen met Dirk en Joene het resterende bier opgemaakt en zijn toen gaan pitten. Ik uiteraard in de hoop dat het bier zijn werk had gedaan om Joene te vertragen. Dat bleek de volgende ochtend helaas niet zo te zijn, sterker nog ik voelde mezelf beroerd en had niet echt behoefte aan een ontbijt. Na de nodige Dumoulintjes mezelf op de fiets gehesen en naar de start gereden.
    En zoals Klerkx al aangaf was het een serieuze koersstart, we vlogen werkelijk met z'n drieën de startklim op. Na de single trail waar Klerkx loste, kwam weer een venijnige klim. Mijn maag begon te protesteren door deze harde start en ik moest Joene dus laten gaan. Al snel was hij uitzicht en ook Klerkx en Stef kon ik niet meer achter me zien. Ik besloot mijn eigen tempo te rijden en dat ging echt goed de laatste 60 km. Mooie mentale race, 100% op gevoel rijden en jezelf vertrouwen dat het goed gaat (misschien nog wel zwaarder dan een marathon met een groep mee rijden). Toch zeer tevreden met een 2e plek en Joene een zeer terechte winnaar.

    En wat ik nu nog bijna vergeet is dat het naast het fietsten ook een super vet en gezellig weekend was, met de grootste ontzettende slechte verhalen, grappen en grollen. Proost op allen die er bij waren!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Man o man, wat een supermooie omgeving om te rijden! Ik heb echt joelend van plezier rondgereden. Ik heb nog nooit zo veel dagen zo lang gefietst en dat was voor mij een mooie test. Dag 3 en 4 reed ik als een natte krant. Goed wat hoogte meters gemaakt, maar bovenal de lachspieren goed getraind. Allemaal bedankt voor het geweldige weekend!

    Oh ja: het magic wax recept: https://www.youtube.com/watch?v=gF9nbwsaSHs
    (eerst je ketting helemaal ontdoen van olie)
    Maar je kan natuurlijk ook Squirt lube gebruiken voor een literprijs van 110 Euri per liter

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Samen met Almar gestrand in Duitsland omdat de Subu er mee ophield. Vervolgens met de trein verder naar Spa, om de laatste 18km met een tas van 15kg op de rug naar Malmedy te fietsen. Na 11 uur onderweg geweest te zijn bleken we toch echt te laat voor de start van Cimes de Waimes. :-/ Gelukkig wel nog even heel gaaf kunnen biken. De twee opvolgende dagen stonden vervolgens in het teken van lekker met de groep trailtjes rijden. Man wat blijft het een gaaf gebied.

    Na het missen van Cimes de Waimes was ik in ieder geval van plan het Bike festival Malmedy volle bak te koersen. Wat begon als een grapje, meteen volle bak de eerste klim op sprinten, eindigde in de eerste schifting. Tja je gaat een gat op de rest ook niet weer gewoon terug geven hè. De klim liep na het eerste deel nog iets door waarop ik merkte dat Joost iets meer gas terug moest nemen. Aangezien de dag ervoor Joost en ik aardig gelijk opgingen, besloot ik maar om geen risico te nemen en hem door te trekken. Zelf rij ik toch het lekkerste als je gewoon eigen tempo kan rijden, zonder op concurrentie te hoeven letten. Maar man man man wat een hoop pannenkoeken op zo'n chrono. Omdat de start niet tegelijk is rij je geregeld mensen achterop die haast stil lijken te staan (dat deden ze soms ook). Maar positief is natuurlijk wel de hele relaxte sfeer en de humor in de route. Geregeld wat er gewoon geen pad en stond er alleen een pijl het bos in. De vierde dag bleken de benen gewoon goed, waardoor ik lekker op tempo kon blijven rijden. Wel een beetje nerveus omdat ik geen idee had van de uiteindelijke vorm van Joost, Kex en buiten categorie Stef. Zeker omdat de route hier en daar niet heel erg duidelijk was aangegeven. Met nog een kilometer te gaan mis ik inderdaad nog een bordje waardoor in een woonwijk de bordjes ophouden. Gelukkig genoeg speling om te keren en terug te rijden. Over de streep gekomen denk ik maar één ding; "snel zo'n broodje worst halen"..

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gave verhalen jongens en hopelijk volgend jaar er weer bij !!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten